Christianus Ravius: An Intellectual Biography: 1. the Wanderjahre
Christianus Ravius (Christian Raue, 1613-1677) prowadził życie o niezwykłej różnorodności, które ilustruje wiele aspektów kariery uczonego w XVII-wiecznej Europie. Niniejsza biografia, będąca jego pierwszym pełnowymiarowym opracowaniem od 1744 roku, obejmuje pierwsze trzy dekady jego bogatej w wydarzenia kariery, począwszy od gimnazjum w rodzinnym Berlinie, poprzez Niemcy, Skandynawię, Holandię, Anglię i Imperium Osmańskie.
Opierając się na wielu wcześniej niewykorzystanych dowodach i szczegółowych analizach jego licznych opublikowanych prac, przedstawia obraz uczonego próbującego ugruntować swoją pozycję w Republice Literatury, kultywując znajomość wielu współczesnych uczonych, w tym tak wielkich nazwisk, jak Hugo Grotius, John Selden, James Ussher, Claudius Salmasius, Johannes Buxtorf II, G. J. Vossius i Jaobus Golius.
W tle jego niepewnej egzystencji pojawia się wojna trzydziestoletnia, która była przyczyną nie tylko wczesnej śmierci jego rodziców, ale także dewastacji majątku jego rodziny i jego trwałego ubóstwa. Pomimo tego, że nie udało mu się uzyskać stałej pozycji na żadnym z uniwersytetów, z którymi był związany w tym czasie, uparcie promował naukę języków orientalnych, zwłaszcza arabskiego.
Doprowadziło to do jego dwuletniego pobytu w Konstantynopolu i innych częściach Imperium Osmańskiego, gdzie udało mu się zdobyć niezwykłą kolekcję orientalnych manuskryptów, która była ważnym elementem jego prób zdobycia zatrudnienia i uznania. Niniejsze opracowanie zawiera opis tożsamości i obecnej lokalizacji prawie trzystu z tych rękopisów, a także edycję wielu niepublikowanych listów z jego obszernej korespondencji, które są istotne dla narracji o jego życiu.
Idiosynkratyczne teorie Raviusa na temat historii językoznawstwa otrzymują należytą uwagę.