Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
Sick and Tired: Race, Medicine, and Jazz
Jazz, kwintesencja amerykańskiej sztuki, służy jako wzór dla tych osobistych esejów, które zmagają się z nierównościami w medycynie opartymi na "rasie". Sick and Tired to zbiór historii, osobistych esejów, listów, winiet i piosenek, które rzucają wyzwanie samej koncepcji rasy i rozważają możliwość podjęcia przez Amerykanów działań mających na celu zajęcie się rzeczywistymi, fizycznymi różnicami w wynikach zdrowotnych między rasami. Ubóstwo, z pewnością, jest ważne w zrozumieniu nierównych realiów zdrowotnych w Ameryce; ale sama rasa utrzymuje się nawet w obliczu wszelkich dotychczasowych postępów. Jest to makabrycznie i przewidywalnie pokazane w obecnej pandemii.
Podobnie jak w przypadku jazzu, publiczność jest tutaj najważniejsza. Ta książka odnosi się do retorycznej triady - mówcy, mowy, publiczności - i wzywa publiczność, tak jak kaznodzieja wzywa ławki, do przyłączenia się do rozwiązania ludzkiej kondycji zakorzenionej w tysiącletnim konflikcie z innymi.
Dysonans to słowo w jazzie bebopowym. Rozdziały te są zakorzenione w nauce, naukach społecznych i literaturze. Jednocześnie wzywają publiczność do udziału w niedoszłych rozwiązaniach, które obiecują się różnić w różnych społecznościach. Oznacza to, że odpowiedzi będą szczególne, podobnie jak publiczność uczestnicząca w jazzie na żywo.
Te osobiste eseje są przeznaczone dla publiczności zainteresowanej rasą, wynikami zdrowotnymi, kosztami opieki zdrowotnej i podejściem literackim, które sugeruje artystyczne drogi do bagna i ludzkiej katastrofy rasy i medycyny.
