Chór nerwów

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem poezji chwalonym za emocjonalną głębię, bogate obrazy i skomplikowane warstwy, które angażują czytelników na wielu poziomach. Wielu recenzentów podkreślało zdolność autorki do ujawniania swojego prawdziwego ja poprzez swoją twórczość, czyniąc ją zarówno osobistą, jak i wpływową.

Potężne, konkretne obrazy, emocjonalnie złożona, bogata i wielowarstwowa treść zachęca do wielokrotnego czytania, angażując się w popkulturowe odniesienia, dobrze sformułowane słowa, piękne i nawiedzające tematy.

Nie zgłoszono żadnych potencjalnych wad książki.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Nerve Chorus

Zawartość książki:

Poezja. Sposoby, w jakie się łamiemy i sposoby, w jakie się leczymy: ta pierwsza książka zagłębia się w rodzinę, społeczeństwo i siebie, aby zbadać regenerujące moce ciała i serca, nawet w obliczu ciężkiej pracy, pecha, utraconej miłości, choroby i śmierci. Blask samego życia pozostaje w tych wierszach niezwykłego nowego poety. Podczas gdy rodzina radzi sobie z narażeniem na azbest, ojciec walczy z rakiem, a córka domaga się swojego ciała i głosu.

Laureatka Nagrody Poetyckiej Tracy K. Smith powiedziała: "Te zwinne wiersze zmagają się z tym, co to znaczy należeć do ciała, rodziny, kraju. Z rygorem i mrocznym dowcipem Carroll wyczarowuje radosny terror poruszania się przez życie z niczym innym jak "ciałem powstrzymującym / katastrofę"".

Brenda Shaughnessy dodaje: "Oto cudowna poetka stworzona z muzyki. Pisze to, co świat potrzebuje usłyszeć - to, co ja potrzebowałam usłyszeć. Podejmuje nasze największe tajemnice i dziedzictwo: miłość, pożądanie, stratę, rodzinę, aktywizm, sztukę, sprawiedliwość - a każdy wiersz zmienia powietrze, którym oddychamy. Debiut ten przemienia umysł, łamiąc serce swoim pięknem. Aby być w pełni żywym, w obliczu zniszczenia, żalu i tęsknoty, poeta musi stworzyć pieśń, która może być wieczna. Willa Carroll jest nieustraszona w obliczu tego wyzwania. Jej muzyka zasługuje na to, by śpiewano ją wszędzie - w kościele naszej ziemi, w pokoju między kochankami, w salach naszej nauki, w cichych miejscach choroby, śmierci i żałoby. Jej sztuka jest wieczna, a ona jest geniuszem, którego słowa wstrzymuję oddech, by usłyszeć je wyraźniej".

Timothy Liu chwali zdolności językowe Carroll: "Kiedy mówimy lub śpiewamy, język tańczy w gorącym, mokrym audytorium, chwilowo oświetlonym. Na poły publiczna, na poły prywatna, ta książka mapuje ciało w ruchach językowych, które narastają i wybuchają z zastoju, uderzając w rezonanse chóralne, transmutując osobiste / lokalne historie, przekraczając elegancję i odrazę. Oto siła, z którą należy się liczyć, niezapomniany debiut".