Chodząc po suficie

Opinie czytelników

Książka „Walking on the Ceiling” zebrała wiele różnych recenzji, podkreślających jej piękną prozę i tematykę pamięci, straty i złożonych relacji osadzonych na tle Stambułu i Paryża. Niektórzy czytelnicy uznali ją za głęboką eksplorację wewnętrznego życia bohatera, podczas gdy inni uważali, że brakuje jej spójnej fabuły i skutkuje poczuciem stagnacji.

⬤ Pięknie napisana, z elegancką prozą
⬤ eksploruje głębokie tematy, takie jak żałoba, pamięć i tożsamość
⬤ silne poczucie miejsca w Stambule i Paryżu
⬤ wiarygodny bohater
⬤ wnikliwe refleksje na temat osobistej narracji i relacji
⬤ doskonała głębia postaci.

⬤ Brak wyraźnej fabuły
⬤ niektórzy czytelnicy czuli, że jest chaotyczna lub stagnacyjna
⬤ może nie współgrać z tymi, którzy nie są zaznajomieni z ustawieniami
⬤ introspektywna natura czasami prowadzi do braku zaangażowania
⬤ niektórzy uznali to za żmudne lub nudne.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Walking on the Ceiling

Zawartość książki:

"(Savaş) pisze zarówno ze zmysłowością, jak i chłodem, jakby zdeterminowany, by znaleźć racjonalne wytłumaczenie irracjonalności istnienia..." -- The New York Times.

"Zakochałam się w tej książce." -- Katie Kitamura, autorka Intimacies.

Hipnotyzująca powieść osadzona w Paryżu i zmieniającym się Stambule, opowiadająca o młodej Turczynce zmagającej się ze swoją przeszłością i skomplikowanym związkiem ze słynnym brytyjskim pisarzem.

Po śmierci matki Nunu przeprowadza się ze Stambułu do małego mieszkania w Paryżu. Pewnego dnia przed księgarnią spotyka M., starszego brytyjskiego pisarza, którego powieści o Stambule zawsze podziwiała. Spacerują ulicami Paryża i rozmawiają do późnych godzin nocnych. To, co następuje później, to niezwykła przyjaźń pełna ekscentrycznej korespondencji i długich spacerów po mieście.

M. pracuje nad nową powieścią osadzoną w Turcji, a Nunu opowiada mu o swojej rodzinie, mając nadzieję, że zaimponuje mu i zainspiruje go. Opowiada o idyllicznych krajobrazach z przeszłości, mitycznych rodzinnych posiłkach i wyszukanych zabawach z dzieciństwa. W miarę jak to robi, zaczyna również konfrontować się z milczeniem i gniewem matki, śmiercią ojca i rosnącymi niepokojami w Stambule. Ich zażyłość pogłębia się, podobnie jak strach Nunu przed ujawnieniem zbyt wiele M. i przed oddaniem zbyt wiele siebie i swojego Stambułu. Przede wszystkim obawia się, że będzie musiała zmierzyć się z własnym poczuciem winy wobec matki i narracji, które opowiedziała, aby uchronić się przed wspomnieniami.

Mądre i nieskrępowane spojrzenie na wchodzenie młodej kobiety we własne życie, Walking on the Ceiling opowiada o pamięci, przyjemności wymyślania i tych miejscach, prawdziwych i wyimaginowanych, z których nie możemy uciec.