Chłopi we Francuzów: modernizacja wiejskiej Francji, 1870-1914

Opinie czytelników

Książka Eugene'a Webera „Chłopi we Francuzów” jest wysoko ceniona za dogłębną analizę przemian francuskiego chłopstwa w okresie Trzeciej Republiki, kładąc nacisk na procesy modernizacji i nacjonalizacji, które ewoluowały od końca XIX wieku. Chociaż jest chwalona za bogactwo szczegółów, naukowość i wciągający styl pisania, niektórzy recenzenci krytykują ją za homogenizujące spojrzenie na kulturę wiejską i za to, że trudno ją czytać bez znajomości języka francuskiego.

⬤ Monumentalne stypendium i skrupulatne badania poparte obszernymi przypisami.
⬤ Wciągająca i przejrzysta proza, często humorystyczna i elegancka.
⬤ Bogata w szczegóły z licznymi anegdotami ilustrującymi życie w XIX-wiecznej wiejskiej Francji.
⬤ Zapewnia kompleksowe badanie czynników przyczyniających się do kształtowania tożsamości narodowej we Francji.
⬤ Polecana studentom i badaczom francuskiej historii i nacjonalizmu.

⬤ Nieco gęsta i długa, może wymagać znajomości języka francuskiego i historii.
⬤ Dostrzegalny rozdźwięk między częściami książki, szczególnie w odniesieniu do rzeczywistości życia chłopskiego w porównaniu z przedstawieniem go przez Webera.
⬤ Krytycy twierdzą, że książka homogenizuje życie na wsi, pomijając różnorodność i bogactwo regionalnych kultur.
⬤ Niektóre fragmenty mogą sprawiać wrażenie transkrypcji notatek, a nie spójnej narracji.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Peasants Into Frenchmen: The Modernization of Rural France, 1870-1914

Zawartość książki:

Francja osiągnęła jedność narodową znacznie później, niż się powszechnie uważa. Przez sto i więcej lat po rewolucji miliony chłopów żyły jakby w ponadczasowym świecie, a ich egzystencja niewiele różniła się od egzystencji poprzednich pokoleń.

Autor tej żywej, często dowcipnej i zawsze prowokującej pracy śledzi, jak Francja przeszła prawdziwy kryzys cywilizacyjny we wczesnych latach Republiki Francuskiej, gdy tradycyjne postawy i praktyki rozpadły się pod wpływem sił modernizacji. Decydującymi czynnikami okazały się lokalne drogi i linie kolejowe, dzięki którym odległe i niedostępne dotąd regiony zyskały łatwy kontakt z rynkami i głównymi ośrodkami nowoczesnego świata.

Produkty przemysłu sprawiły, że wiele umiejętności chłopskich stało się bezużytecznych, a rozwijający się system szkolnictwa uczył nie tylko języka dominującej kultury, ale także jej wartości, w tym patriotyzmu. W 1914 roku Francja stała się w końcu La Patrie w rzeczywistości, tak jak długo była nią w nazwie.