Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Oryginalny tytuł:
Bread Upon the Waters: The St. Petersburg Grain Trade and the Russian Economy, 1703-1811
Zawartość książki:
W XVIII-wiecznej Rosji, podobnie jak w innych częściach Europy, chleb był podstawą diety - zboże było podstawą życia gospodarczego, społecznego i politycznego. Na początku car Piotr Wielki założył Petersburg, aby eksportować towary z rozległego, ale odległego wnętrza Rosji, a tym samym napędzać jej wzrost i dobrobyt. Ale nowe miasto musiało być również karmione zbożem przywożonym na duże odległości z tych samych wewnętrznych prowincji. W tej fascynującej relacji Robert E. Jones opisuje, w jaki sposób niezrównany wysiłek włożony w budowę szerokiej infrastruktury wspierającej zaopatrzenie nowo powstałego, ale fizycznie odizolowanego miasta Sankt Petersburg, głęboko wpłynął na całe życie gospodarcze Rosji, a ostatecznie na historyczną trajektorię Imperium Rosyjskiego jako całości.
Jones szczegółowo opisuje planowanie, inżynierię i budowę rozległych systemów kanałów, które skutecznie połączyły nową stolicę ze zbożem i innymi zasobami tak daleko, jak Ural, Wołga i Ukraina. Następnie oferuje świeże spojrzenie na staranną promocję i zarządzanie handlem zbożem przez państwo w ciągu długiego XVIII wieku. Pokazuje, w jaki sposób rząd ustanowił publiczne spichlerze w celu zwalczania niedoborów, stworzył instrumenty kredytowe zachęcające kupców zbożowych do podejmowania ryzyka oraz zachęcał do rozwoju rynków kapitałowych i prywatnej przedsiębiorczości. Rezultatem było pojawienie się coraz ważniejszej gospodarki pieniężnej wraz z niezawodnym systemem zaopatrzenia piątego co do wielkości miasta w Europie, z korzyścią polityczną, że Petersburg nigdy nie doświadczył zamieszek żywnościowych powszechnych w innych częściach Europy.
Dzięki temu dobrze uregulowanemu, ale wyraźnie wolnorynkowemu układowi handlowemu, napędzana zbożem gospodarka stała się źródłem krajowego wzrostu gospodarczego, zapewniając jednocześnie znaczące podstawy infrastrukturalne dla modernizującego się państwa rosyjskiego. Pod wieloma względami relacja ta ujawnia dalekowzroczność zarówno Piotra I, jak i Katarzyny II oraz ich determinację, by skierować gospodarkę narodową imperialnej Rosji z dala od rozwiązań etatystycznych i na ścieżkę niezwykle podobną do tej obranej przez kraje Europy Zachodniej, ale wyraźnie różniącą się od tej, którą obrali ich moskiewscy poprzednicy lub sowieccy następcy.
