Chiny późnego Qing i Japonia Meiji: Aspekty polityczne i kulturowe

Oryginalny tytuł:

Late Qing China and Meiji Japan: Political and Cultural Aspects

Zawartość książki:

Korzenie współczesnych stosunków chińsko-japońskich leżą w intensywnej wymianie kulturalnej i politycznej, która rozkwitła w połowie lat pięćdziesiątych XIX wieku i trwała do późnych lat dwudziestych XX wieku.

W ciągu ostatnich dwóch dekad wzrosło zainteresowanie naukowców interakcjami między Chinami a Japonią pod koniec XIX i na początku XX wieku. Podczas gdy większość tego zainteresowania koncentrowała się na wojnach toczonych w tym okresie, Late Qing and Meiji Japan zamiast tego przygląda się zbieżności między historią Chin i Japonii. Koncentrując się na sferze kulturowej i politycznej, tom ten umieszcza te relacje w centrum uwagi i przedstawia odrębną nową dziedzinę chińsko-japońskich interakcji, która, choć związana z historią Chin i Japonii, ma własną integralność.

Koncentruje się na ostatnich latach reżimu Tokugawa, pod koniec ery Meiji i we wczesnym okresie Taishō, mniej więcej od lat pięćdziesiątych XIX wieku do lat dwudziestych XX wieku, co odpowiada w Chinach ostatnim dziesięcioleciom cesarstwa Qing i pierwszej raczkującej Republice Chińskiej, bez wątpienia najbardziej intensywnemu jak dotąd okresowi stosunków chińsko-japońskich. Rzeczywiste kontakty między Chińczykami i Japończykami zostały odnowione po raz pierwszy od stuleci. Japończycy zaczęli podróżować do wszystkich części Chin. Tysiące młodych Chińczyków, mężczyzn i kobiet, napłynęło do japońskich instytucji szkolnictwa wyższego, a setki japońskich instruktorów zostało zaproszonych do nauczania w chińskich szkołach.

Wszystko to skończyło się tragicznie wraz z japońską inwazją wojskową na kontynent w latach trzydziestych XX wieku i zostało wznowione dopiero w latach osiemdziesiątych.