Child's Play

Opinie czytelników

Powieść Davida Maloufa „Child's Play” bada umysł terrorysty/zabójcy czekającego na popełnienie morderstwa, wykorzystując bogate obrazy i głębokie refleksje na temat egzystencji. Choć chwalona za stylistyczną wszechstronność i poetycką prozę, jest krytykowana za brak jasności i emocjonalnego zaangażowania w głównego bohatera, ostatecznie pozostawiając czytelników w poczuciu niedosytu i dezorientacji co do znaczenia narracji.

⬤ Oszałamiający i poetycki styl pisania z bogatymi obrazami.
⬤ Zapewnia głęboką eksplorację umysłu zabójcy, pobudzając do myślenia i refleksji.
⬤ Wszechstronność Maloufa w stylach literackich jest widoczna i doceniana.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że historia jest wciągająca, z mocnymi momentami, które wywołują silne emocje.

⬤ Ograniczona eksploracja motywacji lub tła bohatera sprawia, że czytelnicy czują się zdystansowani.
⬤ Narracja jest opisywana jako zagmatwana i pozbawiona zakończenia, co prowadzi do frustracji.
⬤ Postacie są często nienazwane lub słabo rozwinięte, tworząc poczucie anonimowości, które może utrudniać nawiązanie więzi.
⬤ Niektóre sekcje zawierają niepotrzebne szczegóły, przez co fragmenty powieści wydają się zbyt rozwleczone lub nieistotne.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Na oświetlonym słońcem placu w kwietniowy poranek kobiety wylewają wiadra wody na bruk, a mężczyźni dostarczają tace z ciastem do trattorii.

W jałowym pokoju powyżej, fanatyk obserwuje, zaangażowany w szczegóły najważniejszego projektu swojego życia: zabójstwa jednego z najbardziej lubianych włoskich pisarzy. W tej przenikliwej powieści David Malouf, wysoko ceniony australijski pisarz i finalista Nagrody Bookera, zagłębia się w ciemne strony naszych namiętności.

Tkając gęsty gobelin zmysłowych obserwacji i osobistych wydarzeń o mitycznym znaczeniu, odtwarza przerażająco fascynujący umysł szaleńca znajdującego się w momencie prawdy. Olśniewający w swoim pięknie, intensywnie enigmatyczny, Child's Play wyczarowuje mistyczne wzloty i upadki strachu i patosu, gdzie ludzka idiosynkrazja i zaklęte rytmy życia ustępują miejsca manii.