Chciałem ci powiedzieć - list do mojej córki

Opinie czytelników

„I've Been Meaning to Tell You” Davida Chariandy'ego to szczera epistolarna kolekcja esejów skierowana do jego córki. Czerpiąc ze swoich doświadczeń jako dwurodzinnego Kanadyjczyka, autor zastanawia się nad rasą, tożsamością i znaczeniem zrozumienia własnego dziedzictwa, jednocześnie udzielając wskazówek dotyczących poruszania się po świecie naznaczonym systemowym rasizmem. Książka jest chwalona za jej pełen miłości ton, wnikliwą treść i zdolność do rezonowania z szeroką publicznością. Jednak niektórzy czytelnicy uznali ją za długą jak na list i życzyli sobie głębszej eksploracji jej tematów.

⬤ Pięknie napisany z ciepłą treścią.
⬤ Oferuje głęboki wgląd w rasę, tożsamość i dziedzictwo rodzinne.
⬤ Dostarcza powiązanych i afirmacyjnych wiadomości, które rezonują z szeroką publicznością.
⬤ Krótka długość sprawia, że jest przystępna i szybko się ją czyta.
⬤ Wywołuje introspekcję na temat osobistych i rodzinnych doświadczeń z rasą i kulturą.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że książka jest zbyt długa jak na format listu.
⬤ Niektórym trudno było utrzymać zaangażowanie w narrację.
⬤ Wyrażono pragnienie bardziej dogłębnego zbadania niektórych ważnych kwestii.

(na podstawie 29 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

I've Been Meaning to Tell You - A Letter To My Daughter

Zawartość książki:

W tradycji „Między światem a mną” Ta-Nehisi Coatesa, najnowsza powieść uznanego powieściopisarza Davida Chariandy'ego jest intymną i głęboko piękną medytacją na temat dzisiejszej polityki rasowej.

„Po prostu jedna z najpiękniejszych książek, jakie kiedykolwiek czytałam” AMINATTA FORNA.

Kiedy chwila cicho ignorowanej bigoterii skłoniła jego trzyletnią córkę do zapytania „co się stało?”. David Chariandy zaczął zastanawiać się, jak rozmawiać ze swoimi dziećmi o polityce rasowej. Dziś, w nowej, gorącej erze walki i podziałów, ukończył list do swojej trzynastoletniej córki.

David, syn czarnoskórych i południowoazjatyckich imigrantów z Trynidadu, odwołuje się do swojej osobistej i rodowej przeszłości, w tym doświadczeń dorastania jako „widoczna mniejszość” w kraju, w którym się urodził, a także spuścizny niewolnictwa, indenture i imigracji.

Dzieląc się ze swoją córką własną historią „rasy”, ma nadzieję kultywować w niej poczucie tożsamości, które równoważy bolesne prawdy z przeszłości i teraźniejszości z nadzieją na lepszą przyszłość. Z intymnością, wrażliwością i pięknem Chariandy dzieli się pytaniami, które kieruje do swojej córki - pytaniami o ogromnym znaczeniu i rezonansie dla nas wszystkich.