Chaucer on Screen: Absence, Presence, and Adapting the Canterbury Tales
W przeciwieństwie do Williama Szekspira, Jane Austen, Charlesa Dickensa i innych wielkich autorów, którzy odnieśli sukces w Hollywood, Geoffrey Chaucer został w dużej mierze zepchnięty na margines filmowego świata.
Chaucer na ekranie: Absence, Presence, and Adapting the Canterbury Tales, pod redakcją Kathleen Coyne Kelly i Tison Pugh, bada różne tłumaczenia Chaucera i Opowieści kanterberyjskich na film i telewizję, śledząc, w jaki sposób spuścizna wielkiego czternastowiecznego angielskiego poety została ponownie odwiedzona i zinterpretowana za pośrednictwem mediów wizualnych. Autorzy tego tomu odpowiadają na pytanie, dlaczego Chaucer jest tak rzadko adaptowany na ekran, a następnie przechodzą do sporadycznych, często niezręcznych prób adaptacji jego narracji, w tym takich dzieł jak liryczne A Canterbury Tale (1944) Michaela Powella i Emerica Pressburgera, I racconti di Canterbury (1972) Piera Paolo Pasoliniego, soft-core The Ribald Tales of Canterbury (1985) Buda Lee, A Knight's Tale (2001) Briana Helgelanda czy produkcje telewizyjne BBC.
Chaucer on Screen ma na celu ponowne przemyślenie niektórych założeń studiów adaptacyjnych i zatarcie ideologicznych granic między źródłami tekstowymi a wizualnymi reimaginacjami w przekonaniu, że wiele przyjemności, zarówno naukowych, jak i innych, można znaleźć w wielu mediach z różnych epok.