Ocena:
Książka przedstawia prawdziwą i inspirującą historię Charlotte Atlee White Rowe, pierwszej samotnej misjonarki amerykańskiej baptystki. Szczegółowo opisuje jej duchową podróż, zmagania i triumfy w XIX wieku, a także podkreśla szerszy kontekst roli kobiet w służbie.
Zalety:⬤ Inspirująca prawdziwa historia odważnej kobiety
⬤ dobrze zbadany i dokładny opis historyczny
⬤ podkreśla kwestie nierówności płci
⬤ wciągająca fabuła, która sprawia, że biografia jest żywa i trzymająca w napięciu
⬤ służy jako cenne źródło informacji na temat historii misjonarstwa kobiet.
Niektórzy czytelnicy mogą uznać kontekst historyczny za gęsty; może pojawić się wrażenie stronniczości ze względu na powiązania autora z tematem.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Charlotte Atlee White Rowe: The Story of America's First Appointed Woman Missionary
Charlotte Atlee White była pierwszą kobietą oficjalnie mianowaną misjonarką przez jakąkolwiek denominację lub agencję misyjną. Skandal związany z jej nominacją w 1815 r.
wymagał od niej przezwyciężenia uprzedzeń związanych z płcią, przetrwania prób odwołania jej nominacji i sprostania wyzwaniu niewystarczających funduszy. Po ślubie z Joshuą Rowe, owdowiałym misjonarzem w Kalkucie w 1816 roku, pozostała w Indiach, aby służyć brytyjskim baptystom. Tam przezwyciężyła lokalne uprzedzenia wobec edukacji dziewcząt, zakładając szkoły, nauczając w języku hindi i pisząc podręcznik ortografii i gramatyki hindi jako pomoce naukowe.
Zmierzyła się z nowym skandalem, gdy jej poufna korespondencja została wykorzystana w Ameryce do propagandy anty-misyjnej.
Jej rozwijająca się misjologia krytykowała rolę pieniędzy w misji i system nabywania języka dla nowych misjonarzy. Po śmierci męża w 1823 r.
kontynuowała samotną pracę, dostosowując swoje podejście do lokalnej kultury. Ostatecznie zmuszona do szukania pomocy finansowej w Londynie, odkryła, że oficjalna nominacja przez brytyjskich baptystów wywoła tyle samo skandalu w Anglii, co wcześniej w Ameryce. Jej dekada pracy w Indiach dobiegła końca.
Konsekwentne pomijanie Charlotte White Rowe we wczesnych relacjach z misji doprowadziło do jej późniejszej nieobecności w historiach misji i studiach genderowych. Opierając się na źródłach z Anglii, Indii i Ameryki, jej odzyskana historia koryguje liczne nieścisłości, które pojawiają się w nielicznych wcześniejszych wzmiankach o niej. Jej osoba była kluczowym elementem w trwającym sto lat procesie, dzięki któremu samotne i zamężne kobiety w końcu uzyskały status misjonarza na równi z mężczyznami.