Cesarzowa Eugnie w Anglii: Sztuka, architektura, kolekcjonerstwo

Opinie czytelników

Książka odzwierciedla historyczne znaczenie opactwa św. Michała w Farnborough i zawiera bogate ilustracje i fotografie z okresu Drugiego Cesarstwa Francuskiego. Wielu czytelników docenia estetyczną jakość i informacyjny charakter książki, zwłaszcza jej związek z cesarzową Eugenią i opactwem Farnborough.

Bogate ilustracje i fotografie, doskonała jakość i druk, pouczająca treść, dobra dla entuzjastów historii, przywołuje wspomnienia o tym miejscu.

Treść może wydawać się lekka w stosunku do rozmiaru książki.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Empress Eugnie in England: Art, Architecture, Collecting

Zawartość książki:

Badanie mało znanego zbioru sztuki i architektury, który cesarzowa Eugnie stworzyła w Farnborough w latach osiemdziesiątych XIX wieku.

Ta wciągająca książka opowiada historię cesarzowej Eugnie (1826-1920), żony Napoleona III i ostatniej cesarzowej-królowej Francji. Cesarzowa kupiła posiadłość Farnborough Hill w 1880 roku, po dekadzie osobistej tragedii: upadku Drugiego Cesarstwa (1852-70), śmierci Napoleona III i utracie jedynego dziecka. Śmierć księcia cesarskiego w 1879 roku, w wieku dwudziestu trzech lat, zakończyła wszelkie nadzieje na restaurację Bonapartystów. Gdy sukcesja cesarska przeszła na inną gałąź rodziny, Eugnie postanowiła stworzyć trwały pomnik swojego męża i syna.

W tej książce Anthony Geraghty analizuje główne budynki cesarskiej posiadłości i przedstawia pierwszy szczegółowy opis zaginionych wnętrz Farnborough Hill. Śledzi początki kolekcji z czasów Drugiego Cesarstwa Francuskiego i - opierając się na historycznych zdjęciach, inwentarzach i katalogach sprzedaży - pokazuje, jak kolekcja była prezentowana w głównych pomieszczeniach domu. Wreszcie, książka opisuje rozpad posiadłości w 1927 roku, kiedy dom został sprzedany szkole klasztornej, a kolekcja została rozproszona na aukcji. Dziś tylko Mauzoleum funkcjonuje zgodnie z pierwotnymi założeniami Eugnie. Geraghty odzyskuje jednak całość wizji Eugenie dla Farnborough. W ten sposób opisuje, jak ideał napoleoński po raz ostatni stał się widoczny poprzez sztukę, architekturę i kolekcjonerstwo.