Ceramics in Transition: Production and Exchange of Late Byzantine-Early Islamic Pottery in Southern Transjordan and the Negev
Ceramics in Transition koncentruje się na utylitarnych tradycjach ceramicznych podczas społeczno-politycznego przejścia od późnego Bizancjum do wczesnych islamskich okresów Umajjadów i Abbasydów, ok.
6-9 wieku n.e. w południowej Transjordanii i Negewie.
Regiony te należały do bizantyjskiej prowincji Palaestina Tertia, przed islamską reorganizacją administracyjną w połowie VII wieku. Naczynia kuchenne i pojemniki ceramiczne zostały zbadane z pięciu stanowisk archeologicznych reprezentujących różne konteksty społeczno-ekonomiczne: klasztor Jabal Harun, wioska Khirbet edh-Dharih, miasto portowe 'Aqaba/Aila, miasto Elusa na Negewie i podmiejska farma Abu Matar. Ceramika została skategoryzowana typo-chronologicznie i poddana charakterystyce geochemicznej i mikrostrukturalnej za pomocą spektrometrii fluorescencji rentgenowskiej (ED-XRF) i skaningowej mikroskopii elektronowej (SEM-EDS) w celu geochemicznego „odcisku palca” pobranej ceramiki oraz identyfikacji klastrów produkcyjnych, technik produkcji, wzorców dystrybucji ceramiki i powiązań materiałowych między społecznościami wiejsko-miejskimi, a także społecznościami religijno-świeckimi.
Dane ceramiczne pokazują bogactwo gospodarcze trwające do wczesnych okresów islamu w regionach południowych, systemy wymiany ceramiki, wyspecjalizowaną produkcję i międzyregionalny transport ceramiki na duże odległości. Garncarze, którzy działali na południowych obszarach w początkowych etapach okresu islamskiego, przeformułowali swoje rzemiosło, aby podążać za nowymi wpływami rozprzestrzeniającymi się z islamskich centrów na północy.