Censorship and the Limits of the Literary
Choć literatura i cenzura były przez długi czas postrzegane jako przeciwnicy, niniejszy zbiór stara się zrozumieć, w jakim stopniu są one pojęciami dialektycznymi, z których każde wytwarza drugie, współistniejąc i wzajemnie się konstytuując. Z jednej strony cenzura literacka została uznana nie tylko za nieuniknioną, ale także za ostateczną, a nawet fundamentalną dla samej mowy.
Z drugiej strony, zwłaszcza po otwarciu spekstrahn w ZSRR, tych ogromnych zbiorów literatury zakazanych przez Sowietów, dążenie do szerokiego przedefiniowania cenzury spotkało się ze zdecydowaną krytyką. Naukowcy opisujący scentralizowaną kontrolę publikacji drukowanych w Niemczech Wschodnich, na przykład, chcieli podkreślić różnicę między państwową cenzurą przed publikacją a bardziej przyziemnymi formami regulacji mowy w demokracjach. Prace nad cenzurą apartheidu w RPA i zakazami wydawania książek w krajach kolonialnych również pokazują formacyjną rolę cenzury w instytucjonalnych strukturach literatury poza metropolią.
Censorship and the Limits of the Literary analizuje te i inne zmiany w dwunastu krajach, od oświecenia po współczesność, oferując studia przypadków od rewolucji francuskiej po internetowe Chiny. Czy literatura kiedykolwiek obyła się bez cenzury? Czy cenzura potrzebuje literatury? Czy w erze globalizacji kultury cenzura stanowi ostateczną, nieudaną wersję kontroli narodowej?