Centuria: Sto powieści outoborowych

Opinie czytelników

Książka jest dobrze napisana i pokazuje mistrzostwo Manganellego jako pisarza, składającego się z ultrakrótkich historii, które zagłębiają się w koncepcje filozoficzne, a nie tradycyjne struktury narracyjne. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają mózgową naturę pisania, inni uważają ją za mniej angażującą emocjonalnie, co sugeruje, że może nie spełnić oczekiwań wszystkich.

⬤ Dobrze napisana
⬤ pokazuje mistrzostwo autora
⬤ interesujące i wciągające tematy
⬤ prowokujące do myślenia eksploracje koncepcji
⬤ stymulujące, szczególnie dla fanów literatury postmodernistycznej.

⬤ Nie to, czego niektórzy czytelnicy oczekiwali
⬤ brak emocjonalnego ciężaru
⬤ historie mogą wydawać się zbyt abstrakcyjne i oderwane
⬤ niektórzy pragną bardziej spójnej, większej fabuły.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Centuria: One Hundred Outoboric Novels

Zawartość książki:

Italo Calvino zauważył kiedyś, że w Giorgio Manganellim "włoska literatura ma pisarza, który nie przypomina nikogo innego, niepowtarzalnego w każdym swoim zdaniu, wynalazcę, który jest nieodparty i niewyczerpany w swoich grach z językiem i pomysłami".

Nigdzie nie jest to bardziej prawdziwe niż w tym Dekameronie fikcji, z których każda została skomponowana na pojedynczym arkuszu papieru do pisania. Czym one jednak są? Miniaturowymi psychodramami, poematami prozą, baśniami, nagłymi iluminacjami, złowrogimi sofistykami, fabliaux, paranoicznymi wycieczkami, egzystencjalnymi oksymoronami czy cudownymi, złowieszczymi absurdami? Zawsze prowokacyjne, bezczelne, złowieszcze i często zabawne, te 100 komiksowych powieści zamieszkują zdecydowanie zwyczajni kochankowie, męczennicy, zabójcy, złodzieje, maniacy, cesarze, bandyci, śpiący, architekci, myśliwi, więźniowie, pisarze, halucynacje, duchy, sfery, smoki, Doppelgngers, rycerze, wróżki, anioły, zwierzęce wcielenia i Dreamstuff.

Każda "powieść" konstruuje się w rodzaj paska Mbiusa, w którym, jak jeden z krytyków.