Celestial Aspirations: Classical Impulses in British Poetry and Art
Unikalne spojrzenie na to, jak klasyczne pojęcia wznoszenia się i lotu zajmowały wczesnonowożytnych brytyjskich pisarzy i artystów.
Od końca XVI wieku do początku XIX wieku brytyjska wyobraźnia - poetycka, polityczna, intelektualna, duchowa i religijna - wykazywała wyraźną fascynację obrazami wznoszenia się i lotu do nieba. Celestial Aspirations bada, w jaki sposób brytyjska literatura i sztuka w tym okresie wykorzystywały klasyczne przedstawienia tych wznoszących się tematów - poprzez filozoficzne, naukowe i poetyckie loty umysłu; wniebowstąpienie bezcielesnej duszy; i niebiańską gloryfikację władcy.
Philip Hardie koncentruje się na sposobach, w jakie historia, ideologie i estetyka świata postklasycznego przyjmowały i przekształcały idee starożytności - od tekstowego sięgania do nieba u Spensera, Marlowe'a, Szekspira, Donne'a i Cowleya, po malowidła sufitowe Rubensa, Verrio i Thornhilla. W Anglii narracje o wznoszeniu się pojawiają się na największą skalę w Raju utraconym Miltona, eposie zbudowanym wokół chrześcijańskiej fabuły upadku i wznoszenia się, i jednym z najbardziej intensywnie klasycyzujących dzieł angielskiej poezji. Badając recepcję lotu aż do romantyzmu Wordswortha i Tennysona, Hardie rozważa wzniosłość Whigów, a także dzieła Alexandra Pope'a i Edwarda Younga. Przez cały czas przygląda się zarówno publicznym, jak i prywatnym motywacjom dążenia do nieba - z jednej strony jako nagrody za osiągnięcia polityczne i wojskowe, az drugiej jako celu indywidualnego wysiłku intelektualnego i duchowego.
Celestial Aspirations oferuje intrygujące spojrzenie na to, jak kreatywne umysły przerabiały starożytne wizje czasu i przestrzeni we wczesnej epoce nowożytnej.
