Cbt: Poznawczo-behawioralne tsunami: Menedżeryzm, polityka i korupcja nauki

Opinie czytelników

Książka stanowi krytyczną analizę sektora zdrowia psychicznego, w szczególności koncentrując się na dominacji terapii poznawczo-behawioralnej (CBT) i wpływie polityki neoliberalnej. Opowiada się za ponowną oceną praktyk w zakresie zdrowia psychicznego i podkreśla wady obecnego systemu. Podczas gdy wielu czytelników uważa ją za pouczającą i niezbędną lekturę dla terapeutów, niektórzy krytykują autora za fałszywe przedstawianie CBT i jej skuteczności.

** Przemyślany i kompleksowy przegląd badań nad zdrowiem psychicznym. ** Podważa status quo i opowiada się za lepszymi praktykami w zakresie zdrowia psychicznego. ** Niezbędna lektura dla terapeutów i studentów psychologii. ** Dobrze napisana i łatwa do zrozumienia. ** Podkreśla kwestie utowarowienia opieki nad zdrowiem psychicznym. ** Zapewnia historyczny kontekst pojawienia się CBT i jej społeczno-politycznych implikacji.

** Oskarżana o błędne przedstawianie CBT i jej zasad terapeutycznych. ** Niektóre krytyki sugerują stronniczość wobec CBT i ideologiczny program. ** Niektórzy czytelnicy uważają, że argumenty oparte są na błędnym zrozumieniu CBT. ** Nie wszyscy zgadzają się z przedstawionym przez autora obrazem obecnego krajobrazu zdrowia psychicznego.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Cbt: The Cognitive Behavioural Tsunami: Managerialism, Politics and the Corruptions of Science

Zawartość książki:

Czy CBT jest tym, za co się podaje? Poznawczo-behawioralne tsunami: Managerialism, Politics, and the Corruptions of Science dostarcza potężnej krytyki rozumienia ludzkiego cierpienia przez CBT, a także pozornych podstaw naukowych leżących u jego podstaw. Książka argumentuje, że psychologia CBT fetyszyzowała pomiary do tego stopnia, że doszła do przekonania, że liczy się tylko to, co policzalne. Sugeruje, że tak zwana nauka CBT jest nie tylko złą nauką, ale nauką skorumpowaną.

Rozwój CBT był wspierany przez neoliberalizm i zjawisko Nowego Zarządzania Publicznego. Książka nie tylko krytykuje naukę, psychologię i filozofię CBT, ale także kwestionuje mentalność menedżerską i jej hiperracjonalne rozumienie wydajności, które są dziś powszechne w życiu organizacyjnym. Książka sugeruje, że są to przewrotne formy myślenia, które zostały zinstytucjonalizowane przez NICE i IAPT i wykorzystane przez nie do generowania narracji o waleczności CBT. Twierdzi, że CBT jest ćwiczeniem w redukcji objawów, które znacznie wyolbrzymia stopień, w jakim objawy są zmniejszone, trwałość poprawy, a także liczbę osób, którym pomaga.

Argumentując, że CBT nie jest ani lekarstwem, ani naukową terapią, za którą się podaje, książka służy również jako szersza krytyka kulturowa czasów, w których żyjemy; krytyka, która czerpie z filozofii i polityki, ekonomii i psychologii, socjologii i historii, a ostatecznie z samej idei nauki. Będzie ona niezwykle interesująca dla psychoterapeutów, decydentów i osób zaniepokojonych ekscesami menedżeryzmu.