Cassethea of Mercia

Opinie czytelników

Książka zawiera przeplatające się historie miłosne z różnych epok, odwołujące się do tematów LGBTQ. Podczas gdy niektórym czytelnikom podobała się narracja i reprezentacja, inni krytykowali nieścisłości historyczne i problematyczne tematy, takie jak przedstawienie gwałtu.

Książka jest przyjemną lekturą z dobrze wplecionymi historiami miłosnymi. Zapewnia reprezentację społeczności LGBTQ, koncentrując się w szczególności na ponadczasowej miłości między kobietami. Wspiera autorów piszących w tym gatunku.

Książka zawiera znaczące nieścisłości historyczne, które frustrują doświadczonych czytelników, szczególnie w odniesieniu do nazw i kultur epoki wikingów i anglosaskiej Anglii. Wykorzystuje również gwałt jako narzędzie fabularne, co wielu recenzentów uznało za nieodpowiedzialne i odzwierciedlające leniwe pisanie.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Jessica Madison, profesor historii i archeologii na Uniwersytecie St. Albans w Connecticut, spędziła większość swojego życia próbując sprostać reputacji swoich rodziców, znanych i publikowanych archeologów. Chociaż Jess lubi uczyć, jej pasją, a może nawet niemal obsesją, jest poszukiwanie dowodów na to, że mityczna postać żyjąca w średniowieczu, ponad tysiąc lat temu, była prawdziwa.

Tą mityczną postacią była Cassethea z Mercji, bohaterska kobieta, o której mówiono, że uratowała zniewolone kobiety i dzieci przed ich ciemiężcami. Po zdobyciu funduszy na poprowadzenie małej grupy swoich studentów podczas letnich wykopalisk archeologicznych w Anglii, Jess odkrywa więcej, niż się spodziewała i odkrywa, że odkrywanie przeszłości może nie być jej jedyną pasją.

Jej pierwsze spotkanie z właścicielką tawerny Devonsbury Rayne Kvale sprawiło, że Jess miała nadzieję, że będzie to jej ostatnie, ale Jess zostaje wplątana w egzystencję Rayne, a Rayne w jej. Czy obie kobiety mogą znaleźć wspólny język, gdy pierwsze wrażenie Jess na temat Rayne jest pełne sarkazmu?

Wraz z rozwojem wykopalisk, wiele prawd, przeszłych i teraźniejszych, znajduje swoje światło, niezależnie od tego, czy są mile widziane, czy nie.