Carl Jung i Anonimowi Alkoholicy: Dwanaście Kroków jako duchowa podróż indywidualizacji

Opinie czytelników

Książka bada historyczne powiązania między Carlem Jungiem a Billem Wilsonem, współzałożycielem Anonimowych Alkoholików, rzucając światło na ich korespondencję i wzajemne wpływy. Przedstawia nowe informacje na temat ich komunikacji i wpływu idei Junga na kształtowanie się AA. Niektórzy czytelnicy mieli jednak problemy z organizacją materiału i wnioskami autora, co doprowadziło do mieszanych recenzji.

Książka jest skrupulatnie zbadana, dostarczając nowych spostrzeżeń na temat relacji między Jungiem a Wilsonem i przedstawia cenne informacje zarówno dla członków AA, jak i osób zainteresowanych psychologią jungowską. Podkreśla wpływ idei Junga na program AA i omawia potencjalne terapeutyczne zastosowanie psychodelików, co jest istotne dla obecnych dyskusji na temat zdrowia psychicznego.

Kilku czytelników skomentowało kwestie związane z organizacją książki, zwłaszcza pod koniec, który uznali za zagmatwany. Niektórzy uważali, że wnioski autora były bezpodstawne lub powierzchowne, a ich jakość spadła w późniejszych rozdziałach. Książka została również skrytykowana za zbyt wysoką cenę dla niektórych czytelników.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Carl Jung and Alcoholics Anonymous: The Twelve Steps as a Spiritual Journey of Individuation

Zawartość książki:

„Pokaż mi pijaka, a pokażę ci kogoś, kto szuka Boga” to powiedzenie, które może pochodzić od Carla Junga. Jung napisał do Billa Wilsona, założyciela Anonimowych Alkoholików (A.A. ), o swoim zrozumieniu alkoholizmu Rowlanda Hazarda: „Jego pragnienie alkoholu było odpowiednikiem, na niskim poziomie, duchowego pragnienia naszej istoty dla całości, wyrażonego w średniowiecznym języku: zjednoczenia z Bogiem”. Ta książka łączy pisma Carla Junga i Billa Wilsona i rozwija ideę, że alkoholizm jest przede wszystkim chorobą duchową.

Autor odwiedził archiwa głównej siedziby A. A. w Nowym Jorku i odkrył nową korespondencję między Carlem Jungiem a Billem Wilsonem. Po raz pierwszy korespondencja ta pokazuje szacunek Junga dla A. A. i z kolei jego wpływ na niego. W szczególności badania te pokazują, w jaki sposób pisma Junga zachęcały Billa Wilsona do promowania duchowego aspektu powrotu do zdrowia, w przeciwieństwie do konwencjonalnego modelu medycznego, który tak fatalnie zawiódł.

Książka obala długo utrzymywane przekonanie, że Jung nie ufał grupom. Rzeczywiście, pod wpływem sukcesu AA, Jung udzielił „kompletnych i szczegółowych instrukcji”, w jaki sposób format grupy AA może być dalej rozwijany i wykorzystywany przez „ogólnych neurotyków”.

Wilson był zwolennikiem leczenia niektórych alkoholików LSD w celu opróżnienia ego i wywołania duchowego doświadczenia. Napisał do Junga z prośbą o komentarz na temat tego kontrowersyjnego pomysłu. Jung był zdecydowanie przeciwny „skrótom”, transcendentnym doświadczeniom, jednak zmarł, zanim zdążył odpowiedzieć na obszerny list Wilsona.

Autor wyjaśnia, w jaki sposób alkoholizm może być diagnozowany i rozumiany przez profesjonalistów i laików; analizując szczegółowe historie przypadków Junga, autor podaje graficzne przykłady jego psychologicznych i behawioralnych przejawów.

Łącząc narracje zdrowiejących alkoholików z perspektywą jungowską, autor wyjaśnia, w jaki sposób program 12 kroków może prowadzić do duchowego przebudzenia lub, w terminologii jungowskiej, indywiduacji. Ta książka wyjaśnia prostymi słowami język A. A. i zabiera czytelnika na spotkanie, aby pokazać, jak to działa w praktyce.

Ostatni rozdział dotyczy krytyki, że obie organizacje mają „kultowe” aspekty.