Canicule

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.

Zawartość książki:

Pieskie dni 1983 roku. Bombardowanie ambasady USA w Bejrucie. Ronald Reagan i Jurij Andropow tańczący do zachodu słońca. Hess, Ascher i Wolf to sieroty, które przypadek połączył w małym nadbałtyckim miasteczku. Dwadzieścia lat później, długie gorące lato wojny izraelsko-libańskiej. Hess, pechowy scenarzysta, znajduje się na Morzu Śródziemnym, pijąc, by zapomnieć o zmarnowanym małżeństwie. Wolf, nawiedzony przez morderstwo ojca, zostaje wciągnięty w mglisty świat międzynarodowego terroryzmu. Kiedy Ascher, nieudany artysta, popełnia samobójstwo, wszystkie stawki ulegają zmianie. A może jednak? Z zimną wojną, seksem i punk rockiem w tle, Hess musi zmierzyć się ze swoją przeszłością, starając się ocalić godność po porażce.

Recenzja

"Canicule" to gorący okres między początkiem lipca a początkiem września.

Okres bezczynności, w którym wszystko dzieje się w bezruchu długiego oczekiwania. Ale Armand jest zręczny i daje nam postacie, których intensywne zdrady działają jak wartownicy stacjonujący przed placówką, a może po opuszczeniu placówki. To prawie zbyt łatwe do odczytania, a to, co trudne, niezgłębione i druzgocące, jest trzymane z dala od nas. Jest to powieść, która proponuje subtelne oczekiwanie, że nie będzie zbyt wiele, być może rozproszenie uwagi. Jej praca jest niewidoczna i pojawia się jako rodzaj szczęśliwego zrywu, coś znalezionego, nieplanowane wydarzenie, przypadkowość połączona z egzystencjalną niestabilnością, która wbrew sobie (lub w górę) wije się w równoważność ogromnego jesionu trzymającego razem ziemię, niebo i piekło". (Richard Marshall, 3: AM Magazine)

"Hołd dla Nowego Kina Niemieckiego z lat 70-tych, Baader-Meinhof i Człowieka bez właściwości... podcięty gorzką ironią Historii, która nie robi nic poza powtarzaniem, jak osierocony Kompleks Edypa na Zoloft". (Goodreads)