Cane

Opinie czytelników

„Cane” Jean Toomer to słynne modernistyczne dzieło z okresu renesansu w Harlemie, znane z poetyckiego języka i żywych obrazów życia Czarnych. Książka składa się z krótkich opowiadań i wierszy, które poruszają tematy rasy, tożsamości i ludzkich doświadczeń przez pryzmat różnych postaci, zwłaszcza kobiet. Podczas gdy wielu czytelników chwali jej liryczne piękno i głębię, inni uważają ją za chaotyczną i trudną do naśladowania, co prowadzi do mieszanych recenzji na temat jej ogólnego wpływu.

⬤ Piękny i poetycki język; bogate obrazy.
⬤ Wnikliwa eksploracja rasy i tożsamości.
⬤ Ujmuje różnorodne doświadczenia w czarnych społecznościach.
⬤ Uznana za klasykę renesansu harlemskiego.
⬤ Unikalny styl narracji z mieszanką poezji i prozy.

⬤ Rozdrobniona struktura, którą niektórzy czytelnicy uznali za mylącą.
⬤ Nieskomplikowana, wymagająca od czytelników głębokiego zaangażowania.
⬤ Niektórym trudno było podążać za historiami lub połączyć się z nimi.
⬤ Mieszane reakcje dotyczące organizacji i formy literackiej.

(na podstawie 76 opinii czytelników)

Zawartość książki:

2018 Reprint wydania z 1923 r. Cane ma strukturę serii winiet obracających się wokół pochodzenia i doświadczeń Afroamerykanów w Stanach Zjednoczonych. Winiety przeplatają się w strukturze między prozą narracyjną, poezją i przypominającymi zabawę fragmentami dialogu. W rezultacie powieść została sklasyfikowana jako powieść złożona lub jako cykl opowiadań. Choć niektóre postacie i sytuacje powracają pomiędzy poszczególnymi winietami, są one w większości wolnostojące, powiązane z innymi winietami tematycznie i kontekstowo bardziej niż poprzez konkretne szczegóły fabuły. Ambitna, nietradycyjna struktura powieści - i jej późniejszy wpływ na przyszłe pokolenia pisarzy - pomogły Cane'owi zyskać status klasyka wysokiego modernizmu.

W The Negro Novel in America Robert A. Bone napisał: „Zdecydowanie najbardziej imponujący produkt murzyńskiego renesansu, Cane plasuje się obok Native Son Richarda Wrighta i Invisible Man Ralpha Ellisona jako miara najwyższych osiągnięć murzyńskiego powieściopisarza. Jean Toomer należy do tej pierwszej grupy pisarzy, którzy używają słów niemal jako plastycznego medium, kształtując nowe znaczenia w oryginalnym i bardzo osobistym stylu”.

Alice Walker powiedziała o książce: „Odbiła się we mnie echem w zdumiewającym stopniu. Kocham ją namiętnie, nie mogłabym bez niej istnieć”.