Can't Sell Won't Sell: Reklama, polityka i wojny kulturowe. Dlaczego adland przestał sprzedawać i zaczął ratować świat

Opinie czytelników

Książka Steve'a Harrisona stanowi krytyczną analizę branży reklamowej, podkreślając jej oderwanie od podstawowego celu, jakim jest sprzedaż produktów i coraz większe skupienie się na celach społecznych. Służy jako pobudka dla profesjonalistów z branży, aby rozpoznali swoje niedociągnięcia i powrócili do swoich podstawowych zasad.

Książka jest dobrze zbadana, prowokująca do myślenia i zabawna. Podważa powierzchowne narracje w branży i zachęca profesjonalistów do skupienia się na tym, co robią najlepiej. Została opisana jako bardzo potrzebna interwencja, pełna faktów i przykładów, które skłaniają do ważnych rozmów. Wielu recenzentów poleca ją jako podstawową lekturę dla każdego, kto zajmuje się reklamą.

Niektórzy czytelnicy uważają, że książka może nie rezonować z tymi głęboko zakorzenionymi w kreatywnej bańce branży, a pewien poziom znajomości reklamy jest niezbędny, aby w pełni docenić tekst. Temat przewartościowania własnego spojrzenia na reklamę może być niepokojący dla niektórych profesjonalistów.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Can't Sell Won't Sell: Advertising, politics and culture wars. Why adland has stopped selling and started saving the world

Zawartość książki:

Nasza polityka dyktuje reklamy, które tworzymy i oddala nas od naszych odbiorców. Branża reklamowa straciła zainteresowanie sprzedażą.

Według IPA mamy do czynienia z „kryzysem skuteczności”. Winna jest temu nasza polityka. Jesteśmy teraz tak kulturowo lewicowi, że nie chcemy już podsycać silnika wzrostu kapitalizmu.

Zamiast tego mamy nową rację bytu: ratujemy świat. Ale kim są aktywiści i karierowicze, którzy forsują ten postępowy program? A co z gniewnym głównym nurtem, który jest wyobcowany przez idee, które im narzucamy? Co najpilniejsze, gdy nasi klienci wychodzą z pandemicznej recesji, czy reklama na nowo odkryje swój komercyjny cel i pomoże im ożywić brytyjską gospodarkę? Czy też nasze agencje i instytucje podwoją swoje wysiłki na rzecz celów społecznych i monokultury, która dusi niegdyś genialnie kreatywną branżę i spycha ją na margines brytyjskiego biznesu i życia kulturalnego?