Can Do! Historia marynarzy

Opinie czytelników

Książka zawiera szczegółowy opis wkładu amerykańskiej marynarki wojennej Seabees podczas II wojny światowej, podkreślając ich wyjątkowe umiejętności i kluczowe role wsparcia w teatrze Pacyfiku. Oferuje spostrzeżenia z wielu perspektyw, w tym weteranów i członków rodzin Seabees, i łączy elementy historii z osobistymi anegdotami. Chociaż książka jest wnikliwa i wciągająca, niektórzy czytelnicy uważali, że brakuje w niej kompleksowego omówienia niektórych historii i doświadczeń.

Książka została pochwalona za szczegółowy opis osiągnięć Seabees, zapewniając unikalne spojrzenie na mniej znany aspekt II wojny światowej. Czytelnicy docenili osobiste historie, kontekst historyczny oraz uznanie dla ciężkiej pracy i pomysłowości Seabees. Wielu uznało ją za edukacyjną i pouczającą, zwiększającą ich zrozumienie wojny i roli różnych członków personelu wojskowego.

Niektórzy krytycy skupili się na ograniczonym zakresie książki, sugerując, że nie obejmuje ona wszystkich historii lub doświadczeń Seabees. Kilku czytelników zauważyło przypadki patriotycznych uczuć, które postrzegali jako przesadne lub propagandowe. Dodatkowo, kilku z nich wyraziło pragnienie większego skupienia się na rekrutach i fizycznych aspektach pracy Seabees.

(na podstawie 96 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Can Do! The Story of the Seabees

Zawartość książki:

Zrodzeni w "piekielnych następstwach Pearl Harbor", Seabees zaczynali jako ledwo uzbrojeni cywile bez przeszkolenia wojskowego. Ich średni wiek wynosił 35 lat.

GI żartowali: "Nigdy nie bij Seabee, bo jego syn może być żołnierzem piechoty morskiej". Amerykański buldożer, rąbiący dżunglę, "łamiący Japończyków" Batalion Budowlany lub Seabees ("C.B.") wkrótce udowodnili, że są cudownymi budowniczymi w pozornie nieprzejezdnych strefach walki.

Przed drugą wojną światową to Marines byli tymi, którzy "robili swoje pierwsi", ale potrzeba dróg na błotnistych polach bitewnych Pacyfiku oznaczała, że roszczenie to przeszło na Batalion Budowlany. Ich wczesnym mottem było "Can Do! '.