Cały świat ikoną: Henry Corbin i anielska funkcja istot

Opinie czytelników

Praca Toma Cheethama na temat Henry'ego Corbina oferuje przystępny przewodnik po złożonych ideach Corbina, dostarczając nowych spostrzeżeń i perspektyw, które są zarówno głębokie, jak i pouczające. Jednakże, podczas gdy wielu czytelników uważa ją za pomocną i wzbogacającą, inni krytykują ją za nadmierną interpretację i brak bezpośredniego zaangażowania w teksty Corbina.

⬤ Przystępny przewodnik po złożonych ideach.
⬤ Zapewnia wnikliwe spojrzenie na pracę Corbina.
⬤ Twórczo angażuje się w tematy z zakresu filozofii i psychologii.
⬤ Szczególnie przydatny do zrozumienia relacji między Corbinem, Jungiem i Hillmanem.
⬤ Wysoko ceniona za głębię i klarowność w wyjaśnianiu myśli Corbina na temat duchowości i wyobraźni.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają ją za gęstą i trudną w odbiorze.
⬤ Czasami terminologia nie jest zdefiniowana, przez co stanowi wyzwanie dla osób niebędących naukowcami.
⬤ Niektórzy krytycy wspominają, że interpretacje Cheethama mogą przyćmić oryginalne teksty Corbina.
⬤ Niektórzy czytelnicy czuli się rozczarowani głębią zrozumienia autora w porównaniu z innymi tłumaczeniami prac Corbina.

(na podstawie 20 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

All the World an Icon: Henry Corbin and the Angelic Function of Beings

Zawartość książki:

All the World an Icon to czwarta książka w nieformalnym "kwartecie" prac Toma Cheethama na temat duchowości Henry'ego Corbina, głównego dwudziestowiecznego badacza sufizmu i współpracownika C. G. Junga, którego wpływ na współczesną religię i nauki humanistyczne zaczyna być oczywisty. Książki Cheethama pomogły wznowić zainteresowanie pracą tego ważnego, kreatywnego myśliciela religijnego.

Henry Corbin (1903-1978) był profesorem religii islamskiej na Sorbonie w Paryżu i dyrektorem wydziału studiów irańskich w Institut Franco-Iranien w Teheranie. Jego szeroko zakrojone prace obejmują pierwsze tłumaczenia Heideggera na język francuski, studia nad Swedenborgiem i Boehme, pisma o Graalu i angelologii oraz ostateczne tłumaczenia perskich tekstów islamskich i sufickich. Wprowadził do zachodniej myśli takie semantyczne terminy jak "królestwo wyobraźni" i "teofania", a jego użycie szyickiej idei ta'wil lub "duchowej interpretacji" wpłynęło na psychologa Jamesa Hillmana i krytyka literackiego Harolda Blooma. Jego książki były czytane przez wielu poetów, w tym Charlesa Olsona i Roberta Duncana, a jego wpływ na amerykańską poezję, jak mówi Cheetham, nie został jeszcze w pełni doceniony. Jego opublikowane tytuły w języku angielskim obejmują Creative Imagination in the Sufism of Ibn Arabi, Avicenna and the Visionary Recital oraz The Man of Light in Iranian Sufism.

Ponieważ religie Księgi umieszczają boskie Słowo w centrum stworzenia, nie można przecenić znaczenia hermeneutyki, teorii i praktyki interpretacji. W teologii i duchowości Henry'ego Corbina mistyczne serce tej tradycji znajduje się w twórczej, aktywnej wyobraźni.

Alchemię duchowego rozwoju najlepiej rozumieć jako opowieść o poszukiwaniu przez duszę Zagubionej Mowy. Cheetham elokwentnie demonstruje pogląd Corbina, że żywa interpretacja tekstów, zarówno boskich, jak i ludzkich - a nawet samego świata postrzeganego jako Tekst Stworzenia - jest głównym zadaniem życia duchowego.

W swoich pierwszych trzech książkach na temat Corbina, Cheetham bada różne aspekty pracy Corbina, ale zachował dla tej książki swoją ostateczną analizę tego, co Corbin rozumiał przez arabski termin ta'wil - być może najważniejszą koncepcję w całym jego dorobku. "Wszelkie rozważania na temat tego, w jaki sposób idee Corbina zostały zaadaptowane przez innych, muszą rozpocząć się od jasnego wyobrażenia o tym, co zamierzał sam Corbin" - pisze Cheetham.

"Jego własny intelektualny i duchowy kosmos jest już bardzo złożony i eklektyczny, a znajomość jego szczególnego projektu filozoficznego jest kluczowa dla zrozumienia zakresu i implikacji jego pracy". Cheetham przedstawia implikacje ta'wil, a także użycie języka jako integralnej części każdej praktyki artystycznej lub duchowej, z poglądem, że twórcza wyobraźnia jest zasadniczo zjawiskiem językowym dla religii Abrahama i, jak mówi nam Corbin, modlitwa jest najwyższą formą twórczej wyobraźni.