Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Kissing the Tarmac
Kissing The Tarmac różni się od większości pamiętników z wojny w Wietnamie. Historia Jamesa Hansena koncentruje się zarówno na rozwoju i rozwiązaniu zespołu stresu pourazowego. Historia jest opowiedziana w wyjątkowy sposób, opisując jego doświadczenia wojenne wraz z fragmentami jego dziennika i listami autora, które pisał do domu podczas swojej służby. Ten styl tworzy okno na procesy myślowe autora. Ujawnione zostają przerażające wydarzenia, które autor starał się zostawić za sobą. Czytelnik zaczyna rozumieć, dlaczego jego droga do wyzdrowienia, podobnie jak wielu innych osób z PTSD, była długa i trudna.
Autor przybył do Wietnamu Południowego po ofensywie Tet w 1968 r. i został przydzielony do kompanii Charlie, 2/501 st. piechoty, 101 st. powietrznodesantowej. Oddział poniósł ogromne straty, a czterdziestu dziewięciu jego kolegów zginęło podczas działań w regionie otaczającym starożytne miasto Hue. Po powrocie do domu rok później James starał się wymazać z pamięci przerażające obrazy walki.
Po trzech dekadach trzymania swojego PTSD głównie w ryzach, autor zaczął doświadczać nasilenia objawów, podobnie jak niektórzy starsi weterani. W 2004 roku terapeuta zasugerował mu spisanie swoich doświadczeń bojowych jako sposobu na uwolnienie wspomnień, które wciąż go prześladują. Ćwiczenie było tak skuteczne, że w końcu odkrył składniki swojego PTSD. Wracając do Wietnamu z żoną w 2009 roku, ponownie odwiedził stare pola bitew, oddał hołd swoim poległym braciom i stworzył nowe wspomnienia z pięknego i kwitnącego kraju. W 2015 roku James odnalazł spokój ducha, którego szukał przez ponad czterdzieści pięć lat. Dzieli się swoją ścieżką powrotu do zdrowia podsumowaną w dziesięciu krokach zatytułowanych: "To, co zadziałało dla mnie, może zadziałać dla ciebie".
