Ocena:
Książka „Call Me Sergeant Rock” autorstwa Dana Rodgersa przedstawia fascynującą i intensywną relację z pierwszej ręki z jego doświadczeń w Wietnamie. Czytelnicy docenili szczerość, humor i emocjonalną głębię narracji, często czując się głęboko związani z opisywanymi wydarzeniami i koleżeństwem. Pomimo pewnych krytycznych uwag na temat stylu pisania, wielu uznało autentyczność i wiarygodność tych historii za porywające i pouczające.
Zalety:⬤ Szczere i emocjonalne przedstawienie doświadczeń z Wietnamu.
⬤ Angażujące i wciągające opowiadanie historii, sprawiające, że czytelnicy czują się zanurzeni w wydarzeniach.
⬤ Humor przeplatający się z poważnymi tematami, dodający narracji głębi.
⬤ Dobrze przyjęta przez czytelników, którzy cenią sobie nieprofesjonalne pisarstwo, przedkładając autentyczność nad literacki styl.
⬤ Oferuje wgląd w koleżeństwo i więzi tworzone wśród żołnierzy.
⬤ Doceniana jako edukacyjna zarówno dla weteranów, jak i cywilów, rzucając światło na realia wojny.
⬤ Niektóre recenzje wskazywały na niedostateczną jakość pisarską, niespełniającą profesjonalnych standardów.
⬤ Długość książki (643 strony) może być zniechęcająca dla niektórych czytelników.
⬤ Kilku czytelników uważało, że narracja czasami sprawiała, że można było przewidzieć, kto umrze następny.
⬤ Niektórzy weterani wyrazili mieszane uczucia, zauważając, że indywidualne doświadczenia wojenne mogą się znacznie różnić, co może nie być zgodne ze wszystkimi perspektywami.
(na podstawie 97 opinii czytelników)
Call Me Sergeant Rock: How a Boy Becomes a Man in Vietnam
Autor Dan Rodgers studiował medycynę, miał w planach profesjonalną karierę baseballową i jeździł samochodami wyścigowymi w nadziei, że dostanie się na tor NASCAR, kiedy otrzymał przerażające wezwanie do wojska. Dwa dni przed ślubem ze swoją uroczą żoną, Sue, Dan został powołany do wojska.
Autor wraz z kilkoma przyjaciółmi został wysłany do Wietnamu na przygodę życia. Dan był dowódcą oddziału i sierżantem podczas wojny w Wietnamie i był bezpośrednio zaangażowany w ofensywę Tet w 1968 roku. W pewnym momencie podczas Tet jego kompania straciła 126 ludzi w mniej niż dwie godziny.
Dan zdobył Srebrną Gwiazdę, gdy wraz z towarzyszem uratował pięciu żołnierzy uwięzionych w opancerzonym czołgu. Był dwukrotnie ranny i otrzymał dwa Purpurowe Serca.
W pewnym momencie Dan został poproszony o zostanie korespondentem wojennym i noszenie ze sobą mini kamery. Prowadził notatki na dowolnym papierze, na którym mógł pisać, ale pisanie nazwisk poległych towarzyszy było trudne.
Dan żyje z bólem po stracie przyjaciół. Jego żona jest świadectwem jego nocnego życia.