Call It Horses

Opinie czytelników

Książka jest pięknie napisaną narracją, która bada życie trzech kobiet z Zachodniej Wirginii, uchwycając ich trudną przeszłość i emocjonalne podróże. Czytelnicy chwalili poetycką prozę i głęboki rozwój postaci, choć niektórzy uznali początkową część historii za trudną do zaangażowania.

Dobrze wyrażony język, głęboko emocjonalna i relatywna opowieść, wciągająca głębia postaci, bogate obrazy i satysfakcjonujący postęp narracji.

Początkowe trudności z wciągnięciem się w historię z powodu nadmiernych opisów i dezorientacji postaci.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Zwycięzca Dzanc Prize for Fiction 2019.

Rozgrywająca się w małomiasteczkowej Wirginii Zachodniej u zmierzchu lat osiemdziesiątych, Call It Horses opowiada historię trzech kobiet - siostrzenicy, ciotki i pasażerki na gapę - oraz nieprawdopodobnej podróży.

Frankie jest sierotą (lub niechętną żoną). Mave jest autodydaktą (lub miejskim pariasem). Nan jest artystką (lub miejską dziwką). Frankie, Mave i Nan, każde z osobna nawiedzone, wyruszają Oldsmobilem Royale do Abiqui i na pustynię Georgii O'Keeffe, szukając ucieczki od wszystkiego, co znają.

Frankie zapisuje podróż w listach do zmarłego kochanka swojej ciotki Mave, lingwisty o imieniu Ruth, szkicując swoje niespokojne życie i skomplikowane relacje z Mave, która została jej opiekunką, gdy Frankie została osierocona w wieku szesnastu lat. Powoli, jeden list po drugim, Frankie odsłania ruiny siebie i swoich współpasażerów: rzeczy, które ich ścigają, które umarły zbyt wcześnie, które nigdy nie żyły.

Z bujną prozą i brutalną empatią, Frankie opowiada Ruth - i sobie - historię liminalności doświadczanej przez kobietę stojącą tuż poza macierzyństwem, spełnieniem i miłością.