Cabaletta: wiersze nowojorskiego taksówkarza

Opinie czytelników

Książka jest poetycką eksploracją życia taksówkarza w Nowym Jorku, uchwyceniem esencji miasta i wyjątkowych doświadczeń taksówkarza na przestrzeni 40 lat. Łączy w sobie humor, emocje i szorstki realizm, oferując wgląd zarówno w efektowne, jak i trudne aspekty życia w mieście.

Wnikliwe pisanie, które wywołuje silne emocje, znakomita poezja, zapewnia unikalną perspektywę na NYC, oddaje różnorodność i żywiołowość życia w mieście, dzieli się osobistymi historiami autora jako byłego taksówkarza.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać tematy samotności i szorstkiego realizmu za trudne, a powtarzalność formy może nie każdemu przypaść do gustu.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Cabaletta: Poems Of A New York City Taxi Driver

Zawartość książki:

Jako Tennessee Williams taksówek, Davidson Garrett zabiera nas na przejażdżkę po swoim ukochanym Nowym Jorku. Wiersze w tym pięknym zbiorze ożywiają takie ikony Nowego Jorku, jak Jackie O i Walt Whitman, ale Garrett zatrzymuje się również, by zobaczyć smutne kości wczesnych dni po 11 września, a także następstwa huraganu Sandy. Cała historia tutaj, gdy siedzisz wygodnie w fotelu i obserwujesz scenerię. Naprawdę wspaniała lektura. -Francine Witte, autorka Only, Not Only, Café Crazy i The Theory of Flesh.

Czy jest lepszy sposób na poznanie miasta niż jego poezja? A kto ma lepsze kwalifikacje do pisania poezji Nowego Jorku niż poeta przez całe życie zatrudniony przez cztery dekady jako taksówkarz? „Wiem, że jestem tylko / małą plamką w tym ogromnym obszarze handlu, ale plamką, która świeci / własnym światłem”, pisze Davidson Garrett, a światło to oświetla ogromną ilość: spotkania ze sławnymi jeźdźcami, wewnętrzne spojrzenia na narodową tragedię („I will be forever / haunted”, zauważa poeta w jednym z dwóch wierszy poświęconych jego doświadczeniom z 11 września), przelotne spojrzenia na ludzi, których poeta chciałby lepiej poznać, ale nie może - czy to Jacqueline Kennedy Onassis, czy sprzedawca karmy dla ryb z Secaucus - oraz stoicyzm i pokorę kogoś często niewidocznego, kto z kolei widzi tak wiele. Pełna życiowej pasji Garretta do sztuki - zwłaszcza opery - Cabaletta bez wysiłku świadczy o cichej wielkości jego zawodu, jednocześnie oddając niezapomniany hołd jednemu z wielkich miast świata. -Anton Yakovlev, autor Chronos Dines Alone, laureat James Tate Poetry Prize.

Niezależnie od tego, czy wozi Marthę Graham, Mitta Romneya, obwoźnego sprzedawcę płatków rybnych, czy też pasażera, który gniewnie nie chce żadnej z jego pogawędek, Davidson Garrett kronikuje życie taksówkarza w żywych, często szorstkich szczegółach. Przenosi nas przez 12-godzinne zmiany od opustoszałego wczesnego ranka po zakorkowane ulice „żółtej gąsienicy” w godzinach szczytu. Był zaparkowany w oczekiwaniu na taryfę pod Wieżą Północną, gdy została ona staranowana przez odrzutowiec 11 września, a na jego kabinę spadł deszcz gruzu z ogromnej eksplozji nad nim. Często jest to ciężkie życie, z samotnym czasem na medytację i żal. Kabaletta to aria, a Garrett śpiewa ją pięknie w swojej kanarkowożółtej taksówce, pracując na ulicach, które zna tak dobrze. -William Considine, autor książki The Furies