Byliśmy turystami

Opinie czytelników

Książka „We Were Tourists” autorstwa Jima Toomeya oferuje zabawne i wnikliwe spojrzenie na krótkotrwały zespół The Tourists, dostarczając osobistych anegdot i refleksji na temat doświadczeń zespołu, w szczególności koncentrując się na wczesnych karierach członków Dave'a Stewarta i Annie Lennox. Chociaż przynosi nostalgię i zabawne historie fanom, ma pewne niedociągnięcia w głębi i stylu pisania.

Książka jest zabawna i zapewnia nostalgiczną podróż dla fanów The Tourists. Oferuje wnikliwe spojrzenie na wczesną karierę Annie Lennox i Dave'a Stewarta, podkreślając ich zmagania w branży muzycznej. Czytelnicy docenili humor w anegdotach i szczerość w opowiadaniu historii. Jest to szybka lektura, która nie jest przesadnie mile widziana.

Książce brakuje głębi i może być postrzegana bardziej jako osobiste wspomnienie niż dokładna biografia, z pewnymi krytycznymi uwagami na temat jej jakości pisania. Niektóre anegdoty mogą wydawać się płytkie i nie zagłębiają się głęboko w muzyczny wkład zespołu lub kreatywną dynamikę. Dodatkowo, brak wywiadów lub kompleksowych badań sprawia, że wydaje się ona mniej istotna.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

We Were Tourists

Zawartość książki:

Jim Toomey był już odnoszącym sukcesy perkusistą, gdy pod koniec lat siedemdziesiątych stał się częścią nowej grupy The Tourists.

Utworzył grupę z Annie Lennox, Dave'em Stewartem, Peetem Coombesem i Eddiem Chinem. Od ich wczesnych początków w Londynie, znalezienia swojego brzmienia i głosu, poprzez sukces, nagrania, występy w telewizji i trasy koncertowe na całym świecie, jest to historia The Tourists, opowiedziana przez człowieka siedzącego za perkusją.

W serii anegdot i opowieści o podróży zespołu, zyskujemy wgląd w wewnętrzne funkcjonowanie odnoszącego sukcesy zespołu; zabawa i sukces, ale także praca, kreatywność, presja pozornie niekończących się tras koncertowych, dobre i złe strony biznesu oraz aż nazbyt znajoma trajektoria zespołu, który zasiał ziarna muzyki, która przetrwała 40 lat później.