Bycie człowiekiem po 1492 roku

Oryginalny tytuł:

Being Human After 1492

Zawartość książki:

Broszura rozpoczyna się od dwóch listów napisanych przez Pawła Apostoła, w których chrześcijaństwo po raz pierwszy zyskuje uniwersalny adres. Nowa religia zaczęła wykluczać z grona ludzi tych, którzy nie byli chrześcijanami.

Stało się to wyraźne około tysiąc lat później, kiedy papież Urban II zezwolił na pierwszą krucjatę. W 1492 roku historia planety została podzielona na dwie części. Muhammad XII z Granady przegrał z Izabelą i Ferdynandem, katolickimi monarchami Portugalii i Hiszpanii, którzy wypędzili Żydów z kontrolowanego przez siebie terytorium.

Europa stała się projektem chrześcijańskim.

W tym samym roku Krzysztof Kolumb dotarł na Karaiby, a Europa stała się również projektem imperialnym o zasięgu planetarnym. Początki ideologii rasowej można dostrzec w tym okresie, w którym idee dotyczące religii zostały uwikłane w fantastyczne idee dotyczące wyobrażonej czystości krwi.

Jednak to w angielskiej kolonii Wirginia w XVII wieku legitymizacja wykluczenia z grona ludzi zaczęła przechodzić od twierdzeń wysuwanych w imię religii do twierdzeń wysuwanych w imię nauki. Jest to moment, w którym współczesny rasizm, zakorzeniony w wyglądzie ciała, zaczął rzucać swój złośliwy cień na całą planetę. Autor twierdzi, że walka o zakończenie epoki historii świata, która rozpoczęła się w 1492 r., będzie wymagała nowych idei i nowych praktyk.

Podąża za karaibską tradycją, która biegnie od Aima C saire'a do Frantza Fanona i Sylvii Wynter, potwierdzając potrzebę kontr-humanizmu, radykalnego humanizmu, humanizmu, który, jak to ujął C saire, jest „stworzony na miarę świata”. Istnieje potrzeba przesunięcia gruntu rozumu w kierunku żywego doświadczenia i zmagań ludzi uznanych, według sformułowania Wyntera, za „pariasów poza nowym porządkiem”. Niniejsza broszura jest częścią serii Thinking Freedom wydawanej przez Daraja Press.