Być luteraninem

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że książka jest odświeżającym, przystępnym wprowadzeniem do teologii luterańskiej, które angażuje zarówno całe życie, jak i nowych luteran. Skutecznie przekazuje podstawowe przekonania i zachęca do przemyślanej dyskusji, jednocześnie podkreślając wiarę skoncentrowaną na Chrystusie. Niektórzy czytelnicy zauważyli jednak, że niektóre punkty widzenia mogą odzwierciedlać specyficzną konserwatywną perspektywę luterańską, a treść może czasami wydawać się powtarzalna.

⬤ Łatwa w czytaniu i dostępna dla różnych odbiorców, od uczniów szkół średnich po naukowców.
⬤ Humor i prosty język sprawiają, że koncepcje teologiczne są wciągające.
⬤ Zachęca do głębokiej dyskusji i zgłębiania wiary.
⬤ Silny nacisk na podstawowe założenia luteranizmu i Chrystusa w centrum.
⬤ Zapewnia połączenie kontekstu historycznego i współczesności.
⬤ Dobrze przyjęta jako źródło wiedzy zarówno dla nowych, jak i długoletnich luteran.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznają ją za powtarzalną i uważają, że pytania do dyskusji mogą nie wymagać czytania rozdziałów.
⬤ Konserwatywna luterańska perspektywa autora może ograniczać atrakcyjność dla szerszej publiczności.
⬤ Brak porównań między współczesnym luteranizmem a innymi denominacjami protestanckimi, przez co potencjalnie brakuje szerszego kontekstu.

(na podstawie 54 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Being Lutheran

Zawartość książki:

Odrzuć wszystkie wyobrażenia o tym, co to znaczy być luteraninem.

W gruncie rzeczy bycie luteraninem jest bardzo proste. Chodzi o podążanie za Jezusem. Idziemy tam, gdzie idzie Jezus, słuchamy, gdy Jezus mówi, ufamy, gdy Jezus obiecuje. I żyjemy, ponieważ Jezus żyje.

Z przedmowy

„Pastor Sutton zajmuje się nie tylko luterańskimi wierzeniami, ale także postawami i sposobem myślenia, które te wierzenia kształtują. Dlatego dzieli swoją książkę na dwie części: to, co luteranie kwestionują (bycie zamkniętym, letnim, zdezorientowanym, leniwym i „pastelowym”), a następnie to, co luteranie cenią (nowe, zwyczajne, nierozwiązane, celowe i lokalne). Pomaga to wyjaśnić dziwactwa luteran - dlaczego są tak rygorystyczni doktrynalnie, a jednocześnie tak lubią paradoksy i nierozwiązane napięcia doktrynalne; dlaczego wydają się zarówno konserwatywni, jak i radykalni; w jaki sposób ich teologiczna surowość przejawia się w duchu wolności; w jaki sposób mogą wysuwać tak silne roszczenia nadprzyrodzone, jednocześnie koncentrując się na często zaniedbywanym duchowym znaczeniu tego, co zwyczajne - jednocześnie wyjaśniając to, co moglibyśmy opisać jako luterańską kulturę teologiczną.