Być kulturalnym: W obronie dyskryminacji

Opinie czytelników

Książka omawia obecny stan sztuki i kultury z konserwatywnej perspektywy, krytykując wpływ egalitaryzmu i relatywizmu kulturowego na uznanie i rozpowszechnianie ekspresji artystycznej. Angus Kennedy argumentuje za znaczeniem dyskryminacji w sztuce i standardach kulturowych, ostrzegając przed deprecjonowaniem sztuki poprzez interwencje rządowe i społeczne naciski na integrację.

Książka jest chwalona za prowokacyjne argumenty, humor i zdolność do angażowania czytelników niezależnie od ich wiedzy na temat kultury wysokiej. Porusza ważne tematy związane z tożsamością kulturową, wartością indywidualnego osądu i krytyką inżynierii społecznej w sztuce.

Niektórzy czytelnicy uważają argumenty zawarte w książce za błędne, świadczące o nieznajomości brytyjskiej historii kultury. Co więcej, konserwatywne, elitarne poglądy Kennedy'ego mogą nie wszystkim przypaść do gustu, co prowadzi do mieszanych reakcji dotyczących stanowiska książki w kwestii relatywizmu kulturowego.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Being Cultured: In Defence of Discrimination

Zawartość książki:

Dziś kultura jest wszędzie, jak chyba nigdy wcześniej. Czytamy recenzje kulturalne, oglądamy programy kulturalne, żyjemy w Miastach Kultury i jesteśmy świadkami Olimpiady Kulturalnej.

Rząd, muzea i rady artystyczne martwią się, że nie otrzymujemy wystarczającej ilości kultury i kształtują politykę wokół pojęć sztuki i kultury dla wszystkich. Dostęp i integracja są na topie. Trudność i ekskluzywność - nie.

W "Być kulturalnym: w obronie dyskryminacji" Angus Kennedy zadaje pytanie, czy ta eksplozja kultury i zerwanie różnic między kulturą wysoką i niską wyemancypowało nas, czy też pozostawiło nas bez kulturowych korzeni. Czy to prawda, że wszystkie kultury są równe? Czy różnorodność kulturowa jest czymś dobrym? Czy naleganie na najwyższe standardy oceny jest niedopuszczalnie elitarne? Twierdzenie, że niektóre dzieła kultury wytrzymują próbę czasu, a inne nie? Czy ktokolwiek może już odważyć się nazywać siebie kulturalnym? Czy może być nawet tak, że kultura nie ma już dla nas większego znaczenia? Że nasza nerwowość w zakresie dyskryminacji i dobrego smaku - erozja autorytetu kulturowego - mogła pozostawić nam kulturę, która może być otwarta dla wszystkich, ale pozbawiona głębi? Ta prowokacyjna książka uderza w dyskryminację w kulturze i argumentuje, że każdy z nas jako jednostka jest odpowiedzialny za stawanie się coraz bardziej kulturalnymi istotami: naszymi najlepszymi jaźniami.

Kennedy powraca do tradycji - od Cycerona do Kanta, od Arnolda do Arendt - autonomii w kulturze: zarówno w sensie jej wewnętrznej wartości, jak i tego, w jaki sposób opiera się ona na naszej indywidualnej wolności - zupełnie niezależnie od państwa i społeczeństwa - do dyskryminacji i osądzania. Wolności, bez której grozi nam poszerzająca się kultura konsensusu i konformizmu.

Ale która jest konstytutywnym elementem wspólnego świata.