Burza obrazów: Ikonoklazm i reformacja religijna w świecie bizantyjskim

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

A Storm of Images: Iconoclasm and Religious Reformation in the Byzantine World

Zawartość książki:

W VIII wieku Cesarstwo Bizantyjskie rozpoczęło kampanię usuwania lub tłumienia świętych obrazów przedstawiających Chrystusa, Dziewicę lub inne święte postacie, czy to w malarstwie, mozaikach, malowidłach ściennych czy innych mediach. W niektórych przypadkach kampania ta obejmowała również niszczenie lub rozbijanie obrazów, co stało się znane jako ikonoklazm. W kolejnych latach gorliwy ruch cesarzy obejmował inne działania, które ściśle zapowiadały ruch reformacyjny, który ogarnął Europę Zachodnią w XVI wieku. Podobnie jak późniejsza reformacja, ikonoklazm oznaczał autentyczną rewolucję w religijnej wrażliwości, ze wszystkim, co implikowało to dla teologii, kultury i wizualnego postrzegania świętości. Był to kluczowy moment w definiowaniu chrześcijaństwa i jego relacji z materialnym stworzeniem. Był to również czas krytycznych spotkań z innymi religiami Abrahama - judaizmem i islamem.

W książce A Storm of Images Philip Jenkins przedstawia fascynującą opowieść o tym, jak ruch ikonoklastyczny wywołał zaciekłe kontrowersje w kościele i świeckim społeczeństwie, gdy zwolennicy ikon rzucili wyzwanie niszczycielom obrazów. Nastąpiły dekady wewnętrznej walki, naznaczone buntami i wojnami domowymi, czystkami i prześladowaniami, spiskami i zamachami stanu. Po tym, jak ich sprawa zatriumfowała, zwolennicy obrazów sprawili, że kult ikon stał się jeszcze bardziej centralny dla wiary prawosławnego chrześcijaństwa. Ikonoklazm stanowił przełom w historii późnego antyku i wczesnego średniowiecza i przyczynił się do zachodnich prób ustanowienia nowych imperiów.

Kwestie poruszone podczas tych walk są tym bardziej istotne w czasach, gdy takie kontrowersje szaleją wokół publicznego przedstawiania historii i usuwania posągów, pomników i nazwisk związanych ze znienawidzonymi postaciami. Podobnie jak w dawnych czasach, debaty nad obrazami służą jako narzędzia autentycznych rewolucji kulturowych.