Ocena:
Książka „Revolt Against Modernity” autorstwa Teda V. McAllistera jest chwalona za jasną i wnikliwą eksplorację myśli Leo Straussa i Erica Voegelina, prezentującą ich krytykę nowoczesności. Zapewnia dogłębne porównanie tych filozofów, czyniąc złożone idee dostępnymi dla szerokiego grona odbiorców. Autor jest ceniony za wciągający styl pisania i głębokie zrozumienie omawianych tematów.
Zalety:Książka jest wysoko ceniona za jasność, wnikliwość i głębię. Unika ideologicznych uprzedzeń i akademickiego żargonu, czyniąc trudne idee Straussa i Voegelina bardziej zrozumiałymi. McAllister jest chwalony za wciągający styl pisania, dokładne przypisy i umiejętność przedstawienia zrównoważonego spojrzenia na dwóch filozofów. Książka została opisana jako mile widziany dodatek do literatury z zakresu teorii politycznej, szczególnie dla osób zainteresowanych myślą konserwatywną.
Wady:Niektórzy recenzenci wskazują, że książka skierowana jest przede wszystkim do tradycjonalistycznej, konserwatywnej publiczności, co może ograniczać jej atrakcyjność dla szerszego grona czytelników. Potencjalnym minusem jest to, że choć dostarcza ona pouczających porównań między Straussem i Voegelinem, może nie w pełni zadowolić czytelników poszukujących wyczerpujących analiz współczesnej filozofii poza konserwatywną perspektywą.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Revolt Against Modernity: Leo Strauss, Eric Voegelin, and the Search for a Post-Liberal Order
Eric Voegelin i Leo Strauss to dwaj z najbardziej prowokacyjnych i trwałych filozofów politycznych tego stulecia. Znakomicie napisane studium Teda McAllistera zapewnia pierwsze kompleksowe porównanie ich myśli i jej głębokiego wpływu na współczesny amerykański konserwatyzm.
Od czasu pojawienia się w latach pięćdziesiątych Prawa naturalnego i historii Straussa oraz Porządku i historii Voegelina, konserwatyści tacy jak Russell Kirk, Irving Kristol i Allan Bloom coraz częściej zwracali się do tych myślicieli, aby wesprzeć swoje ataki na liberalizm i modernistyczny sposób myślenia.
Podobnie jak wielu konserwatystów, Strauss i Voegelin buntowali się przeciwko amoralności nowoczesności - uosabianej przez Machiavellego, Hobbesa, Rousseau, Kanta, Hegla i Nietzschego - i jej promowaniu indywidualizmu i materializmu ponad wspólnotową i duchową odpowiedzialność. Podczas gdy obaj pogardzali redukcjonistyczną etykietą "konserwatywny", konserwatyści przywłaszczyli sobie ich filozofię, po części dlatego, że przywróciła teologię i tradycję klasyczną do moralnego rdzenia społeczeństwa obywatelskiego.
Dla obu mężczyzn wyniszczające zaburzenie nowoczesności ujawniło zaskakujące i niepokojące relacje między ideologiami liberalnymi, komunistycznymi i nazistowskimi. W ich oczach podstępny wirus nowoczesności, tak widoczny w nazistowskich i komunistycznych reżimach, inkubuje się w samej liberalnej demokracji.
Dokonana przez McAllistera gruntowna reewaluacja Straussa i Voegelina poszerza nasze rozumienie ich myśli i przywraca równowagę literaturze, która została zdominowana przez teoretyków politycznych i uczniów Straussa i Voegelina. Ani z szacunkiem, ani z lekceważeniem, ujawnia społeczne, historyczne, polityczne i filozoficzne podstawy ich pracy i skutecznie dekoduje ich często nieprzejrzyste lub ezoteryczne myślenie.
Dobrze napisane i przekonująco uargumentowane studium McAllistera spodoba się każdemu, kto jest zaangażowany w niestabilne debaty nad upadkiem liberalizmu i wzrostem konserwatyzmu.
