Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „The Bumblebee Flies Anyway” autorstwa Kate Bradbury spotkała się z różnymi recenzjami - wielu czytelników chwali jej liryczny charakter i emocjonalną głębię, a inni uważają, że brakuje jej kierunku lub skupienia. Łączy w sobie tematy ogrodnicze z osobistymi narracjami o życiu i przyrodzie, inspirując wielu do ponownego przemyślenia swoich praktyk ogrodniczych pod kątem różnorodności ekologicznej.
Zalety:Liryczny i piękny tekst, angażujący emocjonalnie, oddaje radości i zmagania związane z ogrodnictwem, promuje świadomość ekologiczną i inspiruje czytelników do wywierania pozytywnego wpływu na ich ogrody. Wiele osób uznało ją za pokrewną i podnoszącą na duchu, co czyni ją wartościową lekturą dla miłośników przyrody.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali książkę za nudną lub pobłażliwą, czując, że często odchodzi od tematu ogrodnictwa. Niektórzy życzyli sobie więcej struktury, wizualizacji lub przejrzystości i nie uznali jej za tak wciągającą jak inni. Pojawiły się też wzmianki o braku kierunku i pewnej niejasności.
(na podstawie 54 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Bumblebee Flies Anyway - A memoir of love, loss and muddy hands
Zawartość książki:
„Cudownie intensywny i szczery - przejmujący podręcznik, jak rozwijać nadzieję wbrew przeciwnościom”. Chris Packham, prezenter telewizyjny i autor książki Fingers in the Sparkle Jar.
Znalazłszy się w nowym domu w Brighton, Kate Bradbury postanawia przekształcić swoje zadaszone, jałowe podwórko w piękny ogród dzikiej przyrody. Dokumentuje odkrywanie ziemi i odrodzenie ogrodu, ponowne zdziczenie niewielkiej przestrzeni miejskiej. Samodzielnie odkręca, piłuje i młotkuje deski tarasowe, usuwa gruz budowlany i śmieci znajdujące się pod nim, a także kopie i wzbogaca glebę, stopniowo sadząc rośliny, o których wie, że przyciągną dziką przyrodę. Stawia budki dla ptaków i hotele dla pszczół, zawiesza karmniki i uprawia rośliny bogate w nektar i pyłki, powoli przywracając życie w ogrodzie.
Ale podczas gdy ona to robi, sąsiedzi Kate nadal brukują i tarasują swoje ogrody, zamykając je, a dzika przyroda, którą próbuje ocalić, jest jeszcze bardziej zagrożona, a ona czuje, że toczy podjazdową walkę. Czy jest sens uprawiać ogród dla dzikiej przyrody, gdy wszyscy inni topią ziemię w truciźnie i cemencie?
Niestety, wydarzenia zabierają Kate z jej ogrodu, a ona wraca do domu w Birmingham, gdzie dorastała, podróżując drogami, którymi ścigała się na rowerze w latach osiemdziesiątych, myśląc o ogrodach i dzikiej przyrodzie, które kochała, będąc świadkiem utraty większej ilości ziemi pod kostką brukową. Gdyby zmarli mogli powrócić, co powiedzieliby o ziemi, którą zabraliśmy, starożytnych szlakach, które wyrzeźbiliśmy, dzikiej przyrodzie, którą utraciliśmy?
