Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Kennetha Forda oferuje kompleksową i spersonalizowaną historię rozwoju bomby wodorowej, z wnikliwymi refleksjami na temat kluczowych postaci fizyki jądrowej i wyzwań technicznych stojących przed zimną wojną. Choć jest ona wciągająca i pouczająca, niektórzy czytelnicy uważali, że brakuje jej głębi w niektórych obszarach ze względu na kwestie klasyfikacji, a inni zauważyli powtarzalny styl narracji.
Zalety:⬤ Wyczerpująca i czytelna historia rozwoju bomby wodorowej.
⬤ Osobiste anegdoty i wgląd w życie kluczowych postaci w projekcie (np. Ulam, Teller, Wheeler).
⬤ Przejrzyste wyjaśnienia skomplikowanych zasad naukowych, dzięki czemu książka jest dostępna dla szerszego grona odbiorców.
⬤ Zapewnia spojrzenie na projekt i jego skutki z perspektywy osoby wtajemniczonej.
⬤ Zabawny styl pisania, często z humorem.
Wady:⬤ Kilka recenzji wspomina o ograniczonej głębi książki ze względu na konieczność unikania informacji niejawnych.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali narrację za nieco powolną lub momentami nużącą.
⬤ Pojawiły się stwierdzenia, że książka wnosi niewiele nowych informacji w porównaniu do istniejącej literatury.
⬤ Niektórzy uważali, że książka jest nadmiernie stronnicza w stosunku do Tellera, co wpływa na jej obiektywizm.
(na podstawie 123 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Building the H Bomb: A Personal History
Zawartość książki:
W tym wciągającym pamiętniku naukowym Kenneth Ford wspomina czas, kiedy w wieku dwudziestu kilku lat był członkiem zespołu, który zaprojektował i zbudował pierwszą bombę wodorową. Pracował z - i relaksował się z - gigantami naukowymi tamtych czasów, takimi jak Edward Teller, Enrico Fermi, Stan Ulam, John von Neumann i John Wheeler, a tutaj oferuje pouczające spostrzeżenia na temat osobowości, mocnych stron i dziwactw tych ludzi.
Dobrze znany ze swojej umiejętności wyjaśniania fizyki niespecjalistom, Ford ożywia również fizykę rozszczepienia i fuzji jądrowej oraz przedstawia krótką historię nauk jądrowych od odkrycia radioaktywności w 1896 roku do dziesięciomegatonowej eksplozji „Mike'a”, która zniszczyła wyspę na Pacyfiku w 1952 roku. Ford pracował zarówno w Los Alamos, jak i w Princeton's Project Matterhorn, i zwraca uwagę na główny, ale wcześniej nie nagłaśniany wkład Matterhorn w rozwój bomby atomowej.
Poza laboratorium jeździł poobijanym Chevroletem po Nowym Meksyku, motocyklem bantam po całym kraju i brytyjskim roadsterem po New Jersey. Częścią uroku książki Forda jest sposób, w jaki rozcieńcza on swoje dobrze zbadane opisy pracy naukowej krótkimi opowieściami o swoim życiu z dala od broni.
