Bristol's Buckingham, Brigand and Buckmaster
Pod koniec 1939 r. Ministerstwo Lotnictwa chciało zastąpić Blenheima jako średni bombowiec. Firma Bristol Aircraft Company (BAC) początkowo opracowała bombową wersję Beaufightera, Type 161. Ze względu na zmiany specyfikacji i przeprojektowania, końcowym rezultatem był Typ 163 Buckingham, dwusilnikowy, dwuogonowy średni bombowiec. W czasie powstawania Buckinghama pojawiły się zapytania o wersję torpedowo-bombową. Przeprojektowanie Buckinghama zaowocowało modelem Type 164 Brigand. Ostatecznie zrezygnowano z torped, a samolot został przekonfigurowany na bombowiec. Ze względu na brak odpowiednich trenażerów do szkolenia pilotów Buckingham i Brigand, BAC opracował Buckmaster, który był w zasadzie Buckinghamem z nową sekcją nosową zawierającą podwójne elementy sterujące.
Zanim Buckingham i Brigand weszły do służby, ich role zostały zastąpione przez nowsze i lepsze samoloty. Większość Buckinghamów trafiła prosto do magazynów, by czekać na swój los, ale niektóre z nich zostały przekształcone w szybkie samoloty kurierskie z czterema miejscami. Było to jednak zbyt mało i zbyt późno. Mosquito mógł wykonać lepszą robotę za prawie połowę ceny. Samoloty Brigand o dużym zasięgu były przeznaczone na Daleki Wschód i do walki z Japonią, ale wojna skończyła się, zanim zdołano je wysłać. To właśnie kryzys na Malajach uratował Briganda. Pełniąc rolę, do której nigdy nie został zaprojektowany, czyli bombowca nurkującego, dwie eskadry wykonały ponad 3500 ataków na komunistycznych terrorystów.
Gdyby nie ciągłe opóźnienia i zmiany konstrukcyjne, samolot być może spełniłby pokładane w nim nadzieje. W rzeczywistości nękały je problemy mechaniczne i hydrauliczne, a także wady konstrukcyjne. Po wielu katastrofalnych awariach płatowca, Brigandy zostały wycofane ze służby operacyjnej na początku 1953 roku.
