Brytyjski celtycki wojownik kontra rzymski żołnierz: Britannia Ad 43-105

Opinie czytelników

Książka jest częścią serii Osprey Combat, koncentrującej się na konfliktach między brytyjskimi celtyckimi wojownikami a rzymskimi żołnierzami podczas rzymskiego podboju Brytanii. Oferuje szczegółowe badanie kampanii wojskowych z mapami, diagramami i ilustracjami, ale cierpi z powodu ograniczonych zapisów historycznych i braku informacji na temat taktyki celtyckiej.

Szczegółowe badanie kampanii rzymskiej, zawiera mapy, diagramy bitewne i odpowiednie ilustracje. Wciągająca narracja dla studentów tego okresu.

Ograniczone zapisy historyczne z tego okresu, głównie z perspektywy rzymskiej. Brak szczegółowych informacji na temat taktyki i struktur społecznych brytyjskich Celtów, szczególnie dla rdzennych Brytyjczyków.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

British Celtic Warrior Vs Roman Soldier: Britannia Ad 43-105

Zawartość książki:

Ilustrowane studium brytyjskich wojowników plemiennych i rzymskich żołnierzy pomocniczych, którzy walczyli w trzech epickich bitwach o kontrolę nad Brytanią w I wieku naszej ery.

W pierwszych latach inwazji plemiona z zachodu i północy, dowodzone w szczególności przez wodza Caratacusa, opierały się ustanowieniu rzymskiego pokoju. Nawet na południowym wschodzie utrzymywała się niechęć do rzymskiej okupacji, która w 60 r. n.e. przerodziła się w bunt Icenów królowej Boudicci. Wiadomo, że w inwazji na Brytanię wzięli udział rzymscy żołnierze pomocniczy z dwóch ludów: Tungrianie z terenów dzisiejszej Belgii i Batawowie z delty Renu we współczesnej Holandii. Od końca lat 80. n.e. jednostki zarówno Batawów, jak i Tungryjczyków stacjonowały w forcie w Vindolandzie w północnej Brytanii. Tak zwane tablice z Vindolandy dostarczają niezrównanego materiału, dzięki któremu można zrekonstruować życie tych żołnierzy pomocniczych w Brytanii.

Zawierająca pełnokolorowe mapy oraz specjalnie zamówione sceny bitewne i grafiki postaci, książka ta bada, w jaki sposób zarówno brytyjscy wojownicy, jak i rzymscy żołnierze pomocniczy doświadczyli dziesięcioleci konfliktu, który nastąpił po inwazji. Ich rekrutacja, szkolenie, przywództwo, motywacja, kultura i przekonania są porównywane wraz z oceną trzech konkretnych bitew: ostatecznej porażki Caratacusa na wzgórzach Walii w AD 50; rzymskiego ataku na wyspę Mona (Anglesey) w AD 61; oraz bitwy pod Mons Graupius w Szkocji w AD 83.