Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka oferuje szczegółową eksplorację niektórych tematów wojskowych, ale nie zapewnia spójnej narracji i głębszego kontekstu, co prowadzi do rozczarowania niektórych czytelników. Zawiera jednak cenne informacje na temat konkretnych aspektów sprzętu wojskowego i wydarzeń.
Zalety:Pouczająca, zwłaszcza w odniesieniu do użycia samobieżnego działa przeciwpancernego „Archer” strzelającego do tyłu, i dobrze obejmuje lata międzywojenne. Niektóre części zawierają interesujące historie zdobywców Krzyża Wiktorii.
Wady:Brakuje głębi w niektórych obszarach, z nadmierną ilością szczegółów na drobne tematy i niewystarczającą dyskusją na temat kluczowych bitew i ich kontekstu. Styl pisania może prowadzić do frustracji ze względu na skupienie się na drobiazgach, a nie na znaczącej analizie.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
British Anti-Tank Warfare
Zawartość książki:
Książka ta jest próbą opisania podejścia armii brytyjskiej do wojny przeciwpancernej od jej powstania podczas Wielkiej Wojny do 1945 roku. Podczas Wielkiej Wojny armia nie znalazła zbyt wielu powodów, by studiować działania przeciwpancerne, a po wojnie ta niewielka świadomość przeciwpancerna powoli zanikała.
Było to nieuniknione ze względu na "zasadę dziesięciu lat", która głosiła, że w tym okresie nie będzie żadnej większej wojny i dopiero w drugiej połowie lat trzydziestych armia brytyjska zaczęła poważnie traktować ten temat. W 1939 r. brytyjskie uzbrojenie przeciwpancerne i taktyka były niewystarczające, co stało się głównym zmartwieniem po Dunkierce, a ta książka kładzie szczególny nacisk na obronę przeciwpancerną zbudowaną w Anglii przed spodziewaną niemiecką inwazją.
Pod presją konieczności taktyka i sprzęt uległy poprawie, osiągając najwyższą skuteczność w Medenine w 1943 roku. Po tym wydarzeniu, choć sprzęt uległ nieznacznej poprawie, zagrożenie nigdy nie było już tak duże, a armia brytyjska mogła śmiało radzić sobie z każdą bronią Osi, która pojawiła się na jej drodze.
Należy mieć pewne wątpliwości, czy wojna przeciwpancerna powinna być traktowana jako odrębny temat, głównie dlatego, że jest ona reakcją na wynalezienie i rozwój czołgu. Autor tej książki uważa, że tak powinno być, a ta książka powinna wspierać ten pogląd.
