British Music, Musicians and Institutions, C. 1630-1800: Essays in Honour of Harry Diack Johnstone
Brytyjska muzyka w okresie od śmierci Henry'ego Purcella do tak zwanego „muzycznego renesansu” pod koniec XIX wieku była kiedyś uważana za jałową. Pogląd ten został obalony w ostatnich latach dzięki lepiej poinformowanej perspektywie historycznej, zdolnej do uznania, że wszystkie rodzaje brytyjskich instytucji muzycznych nadal kwitły, nie tylko w Londynie.
Publikacje, wykonania i nagrania muzyki XVII- i XVIII-wiecznych brytyjskich kompozytorów, uzupełnione o krytyczne badania źródłowe i edycje naukowe, pokazują formy muzyki, które rozwijały się równolegle z tymi z bliskich sąsiadów Wielkiej Brytanii. Rdzenni muzycy mieszali się z muzykami migrującymi z innych miejsc, ale pozostały wątki brytyjskiej kultury muzycznej, które nie miały kontynentalnego odpowiednika. Muzyka, wokalna i instrumentalna, sakralna i świecka, kwitła nieprzerwanie przez cały okres monarchii Stuartów i Hanowerów.
Kompozytorzy tacy jak Eccles, Boyce, Greene, Croft, Arne i Hayes nie zostali całkowicie przyćmieni przez europejskich twórców importowanych, takich jak Handel i J. C.
Bach. Niniejszy tom opiera się na rozwijającym się obrazie znaczenia brytyjskiej muzyki, muzyków i instytucji w tym okresie.
Czołowi muzykolodzy badają takie tematy jak kompozycja, wykonawstwo (amatorskie i profesjonalne) oraz druk muzyczny w szerszym kontekście instytucji społecznych, religijnych i świeckich.