Ocena:
Książka „Brushing Back Jim Crow” stanowi fascynujące i dobrze zbadane spojrzenie na wyzwania stojące przed afroamerykańskimi baseballistami w Minor Leagues w erze segregacji. Podkreśla trwające walki rasowe i jest ważnym dodatkiem do dyskursu na temat praw obywatelskich i historii sportu.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i wciągająca narracja
⬤ cenne źródło informacji
⬤ otwierający oczy wgląd w życie graczy MLB w latach 60. i 70.
⬤ dobrze zbadane z wyjątkowym naciskiem na segregację i integrację w baseballu
⬤ obejmuje ważny aspekt historii baseballu.
Niektórzy czytelnicy mogą uznać niektóre sekcje za brutalne lub trudne do strawienia; skupienie się na konkretnych ligach może nie spodobać się wszystkim odbiorcom.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Brushing Back Jim Crow: The Integration of Minor-League Baseball in the American South
Podczas gdy Jackie Robinson słusznie zasłynął z przełamania kolorowej linii w głównej lidze baseballowej w 1947 roku, inni młodzi afroamerykańscy gracze, w tym Hank Aaron, nadal walczyli o akceptację w południowych drużynach rolniczych aż do lat sześćdziesiątych. Jak pisze Bruce Adelson, ich obecność w South Atlantic, Carolina i innych pomniejszych ligach reprezentowała nie tylko dążenie do indywidualnych osiągnięć sportowych.
Po prostu uderzając, grając w polu i podpisując autografy obok swoich białych kolegów z drużyny, afroamerykańscy piłkarze pomogli zakończyć segregację na Południu Jima Crowa.
Pisząc tę książkę, Adelson przeprowadził wywiady z dziesiątkami sportowców, menedżerów i dziennikarzy sportowych, którzy byli świadkami tego ważnego, ale w dużej mierze nierozpoznanego frontu w trwającym ruchu na rzecz praw obywatelskich. Kiedy dziewiętnastoletni Percy Miller wszedł na boisko dla Danville (Virginia) Leafs w 1951 roku, jego obecność w składzie nie była wynikiem altruizmu: biali właściciele drużyny widzieli spadającą frekwencję i dostrzegli potrzebę większej liczby afroamerykańskich fanów. Dwa lata później Hank Aaron i jego dwaj czarnoskórzy koledzy z drużyny Milwaukee Braves w Jacksonville (Floryda) byli regularnie witani rasistowskimi inwektywami, a nawet butelkami i kamieniami. Z kolei Ed Charles przetrwał dziewięć lat dyskryminacji w południowych ligach niższego szczebla, zanim dostał się do ligi głównej i ostatecznie wygrał World Series z Metsami w 1969 roku.
Powoli, za pośrednictwem baseballu, ci Afroamerykanie przełamali ograniczenia Jima Crowa i spotkali się z reakcją na Brown v. Board of Education, jednocześnie kwestionując długo utrzymywane postrzeganie nieadekwatności rasowej poprzez występy na boisku. Brushing Back Jim Crow wplata ich relacje z pierwszej ręki w narrację, która obejmuje długi sezon rasizmu w Stanach Zjednoczonych, porywając fanów historii i baseballu z taką samą pewnością, jak pennant lub home run - wyścig.