Ocena:
Opinie użytkowników „Brokenburn” podkreślają, że jest to urzekająca osobista relacja z życia podczas wojny secesyjnej z perspektywy młodej kobiety z Południa. Dziennik zawiera wnikliwe refleksje na temat jej uprzywilejowanego życia, konfliktów związanych z niewolnictwem i transformacyjnego wpływu wojny. Choć wiele osób docenia żywe opisy i osobisty rozwój bohaterki, niektórzy przestrzegają przed braniem jej poglądów za dobrą monetę ze względu na kontekst historyczny.
Zalety:⬤ Urzekający i zrozumiały pamiętnik
⬤ żywe opisy przyrody i życia podczas wojny secesyjnej
⬤ wnikliwy komentarz do kwestii społecznych
⬤ oferuje unikalną perspektywę jako relacja kobiety
⬤ dobrze napisana i łatwa w czytaniu
⬤ zawiera przypisy edukacyjne dla kontekstu historycznego.
⬤ może być w ograniczonym stopniu interesująca dla osób niezainteresowanych tematyką wojny secesyjnej
⬤ pewne powtarzające się treści związane z pamiętnikami
⬤ sceptycyzm co do dokładności i kompletności jej refleksji ze względu na potencjalne modyfikacje redakcyjne
⬤ przedstawienie niewolnictwa może wydawać się stronnicze lub uproszczone według współczesnych standardów.
(na podstawie 48 opinii czytelników)
Brokenburn: The Journal of Kate Stone, 1861--1868
Dziennik ten jest zapisem wojennych doświadczeń wrażliwej, dobrze wykształconej, młodej kobiety z Południa. Kate Stone miała dwadzieścia lat, gdy rozpoczęła się wojna i mieszkała z owdowiałą matką, pięcioma braćmi i młodszą siostrą w Brokenburn, ich domu na plantacji w północno-wschodniej Luizjanie.
Kiedy Grant ruszył na Vicksburg, rodzina uciekła przed nacierającymi wojskami, ostatecznie znalazła schronienie w Teksasie, a na koniec wróciła do zdewastowanego domu. Kate rozpoczęła swój dziennik w maju 1861 roku i dokonywała regularnych wpisów aż do listopada 1865 roku. W latach 1867 i 1868 zamieściła krótsze szkice.
Zapisując swoje codzienne czynności, Kate ujawnia wiele na temat stylu życia, którego już nie ma: czytane książki, zarządzanie plantacją i uprawy, utrzymanie niewolników w okresie antebellum, postawa i zachowanie niewolników podczas wojny, los uchodźców i morale cywilów. Bez udawania i z niemal fotograficzną wyrazistością portretuje Południe w jego najciemniejszych godzinach.