Bright Stars: Wielcy artyści, którzy zmarli zbyt młodo

Opinie czytelników

Książka przedstawia krótkie biografie artystów, którzy zmarli młodo, oferując wgląd zarówno w znane, jak i mniej znane postacie. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali ją za pouczającą i inspirującą, inni skrytykowali dobór artystów i zakwestionowali skupienie się autora na mniej znanych osobach, a nie na bardziej uznanych mistrzach.

Pouczająca, dobrze napisana, zawiera mniej znanych artystów, inspirująca treść, odpowiedni prezent dla miłośników sztuki, zawiera ilustracje.

Uwzględnienie artystów, którzy mogą nie być uważani za „wielkich”, niezadowolenie z wyboru prezentowanych artystów, postrzegana poprawność polityczna w wyborze artystów.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Bright Stars: Great Artists Who Died Too Young

Zawartość książki:

"Pisarstwo Bryana wyskakuje i tryska jak obraz Basquiata - i przypomina nam, dlaczego prawdziwie wielcy artyści są nieśmiertelni".

- Noel Fielding.

"Bright Stars to fascynująca refleksja na temat spuścizny. Szeroka ocena Bryana artystów, których straciliśmy zbyt wcześnie, dowodzi, że długowieczność w sztuce jest nagradzana gwiazdom, które płoną najjaśniej, niezależnie od tego, jak ulotne jest ich życie i kariera."

- Maria Balshaw, dyrektor Tate.

Niektórzy z największych i najbardziej lubianych artystów na świecie zmarli przed czterdziestką. Ale w jaki sposób przekształcili stosunkowo krótkie kariery w tak długie dziedzictwo? Co napędzało ich do tworzenia wbrew wszelkim przeciwnościom? I jak możemy wykorzystać te historie do ponownej oceny artystów utraconych w cieniu lub których spuścizna nie jest jeszcze zabezpieczona?

W Bright Stars Kate Bryan analizuje życie i spuściznę 30 wielkich artystów, którzy zmarli zbyt młodo. Większość artystów ma dziesięciolecia na doskonalenie swojego rzemiosła, przekonywanie niezrażonych krytyków i budowanie swojej reputacji, ale nie dotyczy to artystów z tej książki. W niektórych przypadkach, takich jak Vincent van Gogh i Jean-Michel Basquiat, ich śmierć została zmitologizowana, odgrywając kluczową rolę w ich pośmiertnej sławie. Inni byli zmuszeni do tworzenia, wiedząc, że ich czas jest ograniczony, jak w przypadku Aubrey Beardsley i Noah Davis. Dla niektórych artystów przedwczesna śmierć oznaczała również wypisanie z podręczników historii, jak w przypadku Charlotte Salomon i Pauline Boty. Jak pokazuje historia, zapomniani artyści mogą potrzebować stuleci, aby zostać docenionymi i zyskać uznanie, na jakie zasługują - tak jak w przypadku Caravaggia i Vermeera.

Z każdym artystą wiąże się wyjątkowa i często zaskakująca historia o tym, jak życie pełne talentu i tragedii przekształciło się w genialne dziedzictwo, które wciąż wpływa i inspiruje nas dzisiaj. To święto talentu tak wielkiego, że świeci dalej.