Breaking Into Song: Dlaczego nie powinieneś nienawidzić musicali?

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem esejów na temat teatru muzycznego, chwalonym za wnikliwe i pełne pasji pisanie, ale krytykowanym za redundancję i niejasne argumenty. Podczas gdy wielu czytelników uważa ją za fascynującą i pouczającą, istnieją sugestie dotyczące lepszej edycji i bardziej skoncentrowanego podejścia do krytyki musicali.

⬤ Przemyślane, stylowo napisane eseje, które zapewniają głęboki wgląd w teatr muzyczny.
⬤ Widoczna jest pasja autora, prowadząca do głębokich refleksji, które rezonują z czytelnikami.
⬤ Oferuje unikalne teorie i pomysły na temat natury musicali, takie jak „ułożone” doświadczenie i „teoria trójkąta”.
⬤ Inspirująca dla aspirujących scenarzystów i osób zainteresowanych rozwojem i ewolucją teatru muzycznego.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest powtarzalna i brakuje jej redakcyjnego dopracowania.
⬤ Argumenty przeciwko teatrowi muzycznemu mogą być niedostatecznie reprezentowane, przez co niektóre przesłanki wydają się wątpliwe.
⬤ Sugestia, by przestać nazywać musicale „musicalami” spotkała się z dezorientacją i sceptycyzmem.
⬤ Nie nadaje się dla czytelników szukających kompleksowej krytyki tego medium.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Breaking Into Song: Why You Shouldn't Hate Musicals

Zawartość książki:

"Ta książka to fascynujące cri de coeur i sprawiła, że zakwestionowałem wszystko, co myślę o musicalach." Alan Cumming

Ludzie rzadko mówią, że nienawidzą książek, telewizji czy filmów. Ale często mówią, że nienawidzą musicali. Co więcej, wszyscy wydają się mieć ustalony pogląd na to, czym dokładnie jest musical; jak brzmi, wygląda lub o czym jest.

Dlaczego zderzenie i integracja muzyki, śpiewu i opowiadania historii jest tak polaryzująca i dlaczego pozwoliliśmy, aby forma tak pełna możliwości stała się tak powtarzalna i ograniczająca?

Poprzez serię esejów "Breaking Into Song" pyta, co publiczność może zrobić, aby pozostać otwartym i co twórcy mogą zrobić, aby nowe musicale były lepsze. Analizując obie strony podziału, Adam Lenson pyta, w jaki sposób ci, którzy zarówno kochają, jak i nienawidzą musicali, mogą dalej poszerzać możliwości tego powszechnie niezrozumianego medium.