Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Fraternal Enemies - Israel and the Gulf Monarchies
Relacje między Izraelem a krajami Zatoki Perskiej nie są niczym nowym. W bezpośrednim następstwie porozumień z Oslo z 1993 r.
zarówno Katar, jak i Oman nawiązały z Izraelem otwarte stosunki dyplomatyczne na niskim szczeblu. W 2010 roku Ha'aretz donosił, że była minister spraw zagranicznych Izraela, Tzipi Livni, była w przyjaznych stosunkach z Shaykh Abdullah Ibn Zayed, jej odpowiednikiem ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich, pomimo braku formalnych więzi dyplomatycznych między tymi dwoma państwami. Wspólna podejrzliwość wobec regionalnych planów Iranu, która niewątpliwie leżała u podstaw tych więzi, rozszerzyła się nawet, jak twierdzono, na tajny dialog między Izraelem a Arabią Saudyjską, prowadzony przez nieżyjącego już Meira Dagana, byłego szefa Mosadu.
Współpraca między Izraelem a Arabią Saudyjską w udaremnianiu regionalnych ambicji Iranu rzuca również światło na brak strategicznego przywództwa Waszyngtonu, który wcześniej był totemem, wokół którego Izrael i kraje Zatoki Perskiej opierały regionalne strategie bezpieczeństwa. Jones i Guzansky twierdzą, że przynajmniej więzi między Izraelem a wieloma jego odpowiednikami w Zatoce Perskiej są obecnie bardziej żywe niż dotychczas sądzono.
Stanowią one cichy reżim bezpieczeństwa, który choć opiera się na interesach twardej siły, nie wyklucza konkurencji w innych obszarach. Ostatecznie relacje te pomagają kształtować nowy porządek regionalny na Bliskim Wschodzie.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)