Box Girl - Moja praca w niepełnym wymiarze godzin jako instalacja artystyczna

Opinie czytelników

Książka „Box Girl” autorstwa Lilibet Snellings została pozytywnie przyjęta przez wielu czytelników ze względu na jej humor, przystępność i wciągającą narrację o nawigowaniu po życiu w Los Angeles jako młoda kobieta. Jest szczególnie ceniona za to, że jest lekką, zabawną lekturą, która rezonuje z tymi, którzy realizowali swoje marzenia w wielkim mieście. Niektórzy czytelnicy uznają jednak, że wątki są powtarzalne, a historia znajoma, szczególnie dla osób mieszkających w Los Angeles.

⬤ Inteligentny, zabawny, powiązany, wciągający styl pisania
⬤ szczery portret wyzwań stojących przed młodymi kobietami
⬤ bardzo zabawny i często śmiejący się na głos humor
⬤ świetna lektura na letnią plażę
⬤ różnorodne doświadczenia życiowe
⬤ oferuje inspirację i pozytywne spojrzenie.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że historia jest znajoma i powtarzalna, szczególnie mieszkańcy LA
⬤ inni uważają, że brakuje jej treści i po prostu powtarza typowe zmagania aspirujących artystów w mieście
⬤ kilku krytykuje ją za brak nowych spostrzeżeń.

(na podstawie 20 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Box Girl - My Part Time Job as an Art Installation

Zawartość książki:

"Zachwycająca... Po części Joan Didion, po części Holly Golightly, Lilibet Snellings dała nam w Box Girl przezabawną i całkowicie oryginalną relację z dorastania w Los Angeles. Urocza, dowcipna i zaskakująco szczera, zabiera nas w mentalną podróż, która dotyka feminizmu i fast foodów, podglądactwa i reklamy, bankructwa i zerwania". -- The New Yorker

Kiedy 22-letnia Lilibet Snellings przeprowadziła się do Los Angeles dla kaprysu, nieumyślnie stała się "slash", aby utrzymać głowę nad wodą - pisarką / kelnerką / aktorką / Box Girl. Jednego wieczoru każdego tygodnia Lilibet udawała się do hotelu The Standard w West Hollywood, zakładała parę białych szortów z pasującym podkoszulkiem, poprawiała błyszczyk na ustach i czołgała się do gigantycznej szklanej gabloty za recepcją. Tam mogła robić, co chciała - sprawdzać pocztę e-mail, nadrabiać zaległości w czytaniu, a nawet spać - o ile ignorowała wielu gości hotelowych, którzy wskazywali i pytali personel: "Czy ona może korzystać z łazienki?" (Tak). " (Tak. )

Przechodząc przez swoje lata dwudzieste, Snellings opierała się finansowym dofinansowaniom (w większości) ze strony swojej słodkiej południowej matki i zorientowanego na biznes ojca, jednocześnie zastanawiając się nad swoją osobliwą pozycją jako ludzkiej instalacji artystycznej. Była dziełem sztuki czy kawałkiem tyłka? Czy wolno jej było czytać zarówno Walta Whitmana, jak i US Weekly, gdy wylegiwała się w ogromnym, bezwodnym akwarium za hotelowym biurkiem konsjerża? Od błędnej interpretacji rozmowy kwalifikacyjnej w agencji modelek jako przesłuchania do talentu, po unikanie śmierci w stylu dziewczyny Bonda na imprezach sylwestrowych, Snellings dzieli się i śmieje z wielu wpadek podczas życia w Los Angeles.