Ocena:
Bowlfuls of Blue to zachwycająca kolekcja refleksji na temat życia, natury i siebie, chwalona za piękno i emocjonalny wpływ. Czytelnicy uważają ją za transformującą i pocieszającą, co czyni ją cenną książką, do której zamierzają wrócić.
Zalety:Pięknie napisana, oddziałująca na emocje, prowokująca do myślenia, rezonująca z osobistymi i uniwersalnymi tematami, odpowiednia do dzielenia się z innymi, pocieszająca do czytania przy ognisku.
Wady:Żadna nie została wymieniona w recenzjach.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Tęsknotę za cudem i komunią ze światem przyrody można wyczuć na stronach debiutanckiego zbioru poezji Alexandry McIntosh, Bowlfuls of Blue. Twórczość McIntosh, podobnie jak Wendella Berry'ego, J.R. Tolkiena, Mary Oliver i Annie Dillard, łączy przekonanie, że wyczucie miejsca przez pisarza pielęgnuje człowieczeństwo i autorytet jego dzieła. Jak na ironię, uważność na to, co jest pod ręką, wydłuża zasięg artysty.
Podczas gdy powieści i proza liryczna obudziły w McIntosh zamiłowanie do literatury ugruntowanej, poetyka Coleridge'a, Donne'a i Bishopa ujawniła jej wyjątkową moc poezji do odświeżania wizji tego, co znajome, zwłaszcza doliny rzeki Ohio w północnym Kentucky, gdzie mieszkała przez całe życie. To objawienie nowości w rutynie często powraca w twórczości McIntosh, która przeplata religijne i mityczne odniesienia - inspirowane chrześcijańskimi mistykami, w tym Thomasem Mertonem i Richardem Rohrem - w tonie konwersacyjnym. McIntosh, często podróżujący z plecakiem na długich dystansach, wykorzystuje rozbudowaną składnię i organiczny wiersz wolny, aby naśladować przemierzanie długich dystansów; podobnie jak długie rozmowy z towarzyszami podróży, powtarzające się słowa i refreny odzwierciedlają cykliczne doświadczenie życia w ludzkim ciele, a także naturę całego kosmosu.
Wiersze w Bowlfuls of Blue badają społeczności - ludzkie, zwierzęce, duchowe, botaniczne i geograficzne - aby zapewnić szczerą medytację nad życiem, które uznaje zarówno jego piękno, jak i przemoc, lśniące „jak blask rzeki w sierpniowy dzień”. Czytelnik wędruje z McIntosh po tych stronach przez sny, historie przodków, wspomnienia z dzieciństwa, rozważania na temat Boga i ludzkości, ślub jej brata i odejście babci. To wiersze o życiu we wszystkich jego porach.
Pozycjonując się wśród współczesnych poetów, takich jak Louis Glück, Maurice Manning, Jorie Graham, Bianca Lynne Spriggs i Brigit Peegen Kelly, poezja McIntosh poszerza się i pogłębia w swojej koncepcji fizyczności, piękna, mistycyzmu i sacrum.