Boska prostota: Dogmatyczny opis

Opinie czytelników

Książka stanowi dogłębną i jasną analizę klasycznej chrześcijańskiej doktryny boskiej prostoty, pierwotnie pracy doktorskiej Duby'ego. Zagłębia się w złożone koncepcje metafizyczne z jasnym i ostrożnym podejściem, podkreślając związek między naturą Boga a jego atrybutami. Podczas gdy głęboko angażuje się w historyczne i współczesne perspektywy teologiczne, autor ostatecznie zakorzenia dyskusję w naukach biblijnych.

⬤ Dokładne badania i zaangażowanie zarówno w klasyczne, jak i współczesne źródła teologiczne.
⬤ Przejrzysta myśl i język sprawiają, że złożone koncepcje stają się przystępne.
⬤ Staranna ekspresja zapewnia precyzję w omawianiu delikatnych tematów.
⬤ Silne przywiązanie do wiary i autorytetu Pisma Świętego jest odświeżające w teologii filozoficznej.
⬤ Dostarcza cennych spostrzeżeń współczesnym teologom i zachęca do dalszej kontemplacji nad boską prostotą.

⬤ Niektóre uwagi mogą być kontrowersyjne lub nie są powszechnie akceptowane.
⬤ Doktryna boskiej prostoty może początkowo wydawać się abstrakcyjna i odległa od codziennego chrześcijańskiego życia.
⬤ Ciągła medytacja nad doktryną może wymagać dodatkowego wysiłku, aby zrozumieć jej praktyczne zastosowania.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Divine Simplicity: A Dogmatic Account

Zawartość książki:

Steven J. Duby analizuje doktrynę boskiej prostoty. Dyskusja ta koncentruje się wokół trzech cech wyróżniających: ugruntowania w egzegezie biblijnej, wykorzystania Tomasza z Akwinu i ortodoksów reformowanych oraz pism współczesnych teologów systematycznych i filozoficznych.

Duby nakreśla ogólną historię chrześcijańskiej doktryny boskiej prostoty i omawia cechy metodologiczne oraz zasadniczą treść dogmatycznego opisu. Uzasadnia twierdzenia doktryny o boskiej prostocie, wykazując, że są one implikowane i wymagane przez biblijny opis Boga. Duby rozważa, w jaki sposób prostota jest wywnioskowana z Bożej pojedynczości i aseiczności, a także w jaki sposób jest wywnioskowana z Bożej niezmienności i nieskończoności oraz chrześcijańskiej doktryny stworzenia.

Dyskusja kończy się odpowiedzią na główne zastrzeżenia wobec prostoty, a mianowicie, że doktryna ta nie zwraca uwagi na wielość boskich atrybutów, że eliminuje Bożą wolność w tworzeniu świata i działaniu wobec nas; i że nie jest zgodna z osobistymi rozróżnieniami, które należy wprowadzić w doktrynie Trójcy.