Born to Parse: How Children Select Their Languages
Argument, że dzieci rodzą się, aby przypisywać struktury do otaczającego je języka, dając pogląd na zmienność językową nie opartą na parametrach zdefiniowanych na UG.
W tej książce David Lightfoot argumentuje, że tak jak niektóre ptaki rodzą się, by ćwierkać, tak ludzie rodzą się, by analizować - predysponowani do przypisywania struktur językowych do otaczającego ich języka zewnętrznego. Takie podejście do akwizycji języka wnosi dwa wkłady w rozwój myślenia minimalistycznego. Po pierwsze, minimalizuje teorię gramatyczną, rezygnując z trzech głównych elementów: parametrów; metryki oceny dla wyboru gramatyk; oraz jakiegokolwiek niezależnego mechanizmu parsowania. Zamiast tego, argumentuje Lightfoot, dzieci analizują otaczający je język zewnętrzny za pomocą języka wewnętrznego. Gramatyka uniwersalna jest "otwarta", zgodna z tym, czego dzieci uczą się poprzez parsowanie za pomocą swojego wewnętrznego systemu językowego. Po drugie, takie rozumienie akwizycji języka daje nowy pogląd na zmienne właściwości języka - właściwości, które występują tylko w niektórych językach. Zgodnie z otwartą wizją UG, bardzo specyficzne cechy języka powstają w odpowiedzi na nowe parsowanie. Zarówno języki zewnętrzne, jak i wewnętrzne odgrywają kluczowe, wzajemnie oddziałujące role: nieustrukturyzowany, amorficzny język zewnętrzny jest analizowany i powstaje wewnętrzny system językowy.
Lightfoot analizuje studia przypadków, które pokazują takie innowacyjne parsowanie języka zewnętrznego w historii języka angielskiego: rozwój czasowników modalnych, utratę ruchu czasownika i dziewiętnastowieczne zmiany w składni czasownika być. Następnie omawia, w jaki sposób dzieci uczą się poprzez parsowanie; rolę parsowania na styku struktury składniowej z systemem eksternalizacji i formą logiczną; zmianę języka; oraz zmienne właściwości widziane przez pryzmat otwartego UG.
