Boris Johnson - Powstanie i upadek wichrzyciela pod numerem 10

Opinie czytelników

Książka oferuje mieszankę zabawnych perspektyw na czas urzędowania Borisa Johnsona, ale została skrytykowana za stronniczość, brak głębi i nieuporządkowaną strukturę. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają łatwość czytania i humor, inni uważają ją za zbyt sympatyczną i powierzchowną.

Łatwa w czytaniu, krótkie rozdziały sprawiają, że jest przystępna, zabawna i humorystyczna perspektywa na czas urzędowania Johnsona, kilka interesujących plotek.

Stronniczość wobec Johnsona, chaotyczna i przypadkowa treść, brak głębi i krytycznego spojrzenia, wydaje się usprawiedliwiać działania Johnsona i pomijać kontrowersje.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Boris Johnson - The Rise and Fall of a Troublemaker at Number 10

Zawartość książki:

„Zabawna...

niezbędna... usiana błyskotliwymi obserwacjami” Tim Shipman, Sunday TimesAndrew Gimson, którego poprzednia książka Boris jest niezbędną lekturą na temat wcześniejszej kariery Johnsona, powraca z wnikliwą i zabawną nową relacją z burzliwego okresu Borisa Johnsona jako premiera, od wzlotów osuwiskowego zwycięstwa w wyborach po upadki jego rezygnacji z wypadku samochodowego.

W książce „Boris: The Rise and Fall of a Troublemaker at Number 10” Gimson odkrywa, w jaki sposób człowiek odrzucany jako kłamca, szarlatan i niesmaczny żart był w stanie, pomimo tego, że był spisywany na straty częściej niż jakikolwiek inny brytyjski polityk XXI wieku, zostać premierem. Podczas swojej kariery Johnson czerpał korzyści z bycia uważanym za klauna, ponieważ oznaczało to, że jego przeciwnicy nie traktowali go poważnie, podczas gdy jego zwolennicy byli zachwyceni jego zdolnością do szokowania i rozwścieczania establishmentu. Zmienił nawet język polityki; nowe słowo, „cakeism”, weszło do angielskiego leksykonu, aby opisać jego nieprawdopodobne, ale uwodzicielskie twierdzenie podczas negocjacji w sprawie Brexitu, że można mieć swoje ciastko i je zjeść.

W serii błyskotliwych winiet Gimson rzuca światło na rolę seksu, chciwości, nudy i niskiej powagi w powstaniu i upadku Johnsona, opisuje, w jaki sposób Partygate śmiertelnie zagroziło jego premierostwu, i umieszcza go w szeregu torysowskich poszukiwaczy przygód sięgających Benjamina, nieszanowanych postaci, które często wysadzały się w powietrze, ale potrafiły również wykazać się zadziwiającą zdolnością do nawiązania kontaktu z brytyjską opinią publiczną. Jakim człowiekiem jest Johnson? Jaki kraj marzyłby o uczynieniu go swoim premierem? I dlaczego upadł? Nikt nie był bliżej odpowiedzi na te pytania niż Gimson.